مقدمه کوتاه،  برای درک و فهمیدن دروغهای تاریخ،  تمام مطالب وبلاگ های  انوش راوید  را با دقت و در فرصت های مناسب بخوانید،  و همچنین در این بازار آشفته اطلاعات و سیاست تشخیص مقالات دروغگو ها و دشمنان ایران کاری مشکل است که بزودی در این باره توضیحاتی میدهم.

  داستان دروغ قادسیه  

      دشمنان می خواهند مانند بقیه داستان هایشان،  قادسیه را هم بنای شکست ایرانی ها بدانند و با یک تیر چند نشان بزنند،  اول بگویند ایرانی ها چندین ملت جدا هستند و بسیار ضعیف و آسیب پذیر،  و دوم بگویند که براحتی بجان یکدیگر می افتند و خیانت و شکست و غیره،  و سوم بگویند اسلام نه توسط فرهنگ،  بلکه با زور و جنگ و خون به ایران بزرگ آمده است،  و بسیاری چیز های دیگر بگویند.

      در مورد قادسیه آمده است، "رستم به پیش آمد.... و چهار ماه بین حیره و سیلحین اقامت کرد، بی آنکه اقدامی نسبت به مسلمانان به عمل آورد و یا با آنان بجنگد...... مشرکان [ایرانی ها] حدود یکصد و بیست هزار تن بودند و سی پیل و پرچم بزرگی داشتند........ عده مسلمانان بین نه تا ده هزار تن بود......"، (بلاذری ـ فتوح البلادان). 

سپاه ایران بنا بر آنچه آمده است بسیار مجهز تر از سپاه اعراب بوده است،  و بلحاظ تعداد نیز برتری چشم گیری داشته اند.  با توجه به امکانات آن زمان سلاحهای مورد استفاده جز شمشیر و نیزه و تیر و کمان نمی توانسته چیز دیگری باشد.  دو سپاهی که با شمشیر و نیزه میجنگند باید فاصله بسیار کمی با یکدیگر داشته باشند،  با شمشیر و نیزه نمیتوان از فاصله دور جنگید.  تنها سلاحی که میتواند با فاصله مورد استفاده قرار بگیرد تیر و کمان است که اگر کماندار قدرت بازوی کافی داشته باشد و کمانش از بهترینهای آن زمان بوده حداکثر میتوانسته تیرش را تا فاصله 40 یا 50 متری پرتاب کند و این فاصله اگر تیر قرار باشد بدن دشمن را سوراخ کند باید به کمتر از این نیز تقلیل پیدا میکرد.

بیش از این جنگ می آیند کلی زمینه سرایی می کنند و می گویند،  وضع اخلاق و دین در ایران از بین رفته بود و ساسانیان ضعیف بودند و....این دروغها را دوباره نویسی نمی کنم چون بفراوانی در همه جا در دسترس است.

نمونه از مطالب دروغ ــ  "ابو رجاء فارسی از پدرش و او از جد وی مرا روایت کرد:  من در نبرد قادسیه شرکت جستم و آن زمان مجوسی بودم.  چون تازیان تیری سوی ما رها میکردند،  میگفتیم دوک دوک که مراد از آن مغازل است.  آن دوکها همچنان بر ما می بارید تا کارمان ساخته شد.  گاهی یکی از مردان ما از کمان خود ناوکی رها میکرد و آن بر جامه کسی آویزان میشد و از آن بیشتر کاری نمیکرد و زمانی میشد که تیری از تیرهای ایشان زره محکم و جوشن دو لای مردان ما را می شکافت" (بلاذری ـ فتوح البلادان).  در این روایت غیر واقعی بودن شرح حوادث بخوبی مشهود است، نباید این پرت و پلاها را بجای تاریخ قبول کرد،  فکر و تحلیل کنید و بررسی نمایید.  چگونه ممکن است سپاهی ده هزار نفری یا با اعدادی غیر واقعی و مختلف،  با باراندن تیر سپاهی یکصد و بیست هزار نفری را نابود کند؟.   فرض کنیم که ده هزار نفر یا تعدادی مختلف از عشایری که اعداد متفاوتی ذکر شده است،  و در هر صورت اگر سپاه عرب روی یک خط مستقیم و افقی هر کدام نیم متر از زمین را اشغال کرده باشد،  این خط از نقطه آغاز تا پایان آن خطی بطول پنج تا ده هزار متر خواهد بود،  در مقابل این سپاه، ایرانی ها صف کشیده اند، 120 هزار نفر سپاه ایرانی با هر نوع آرایشی که متصور باشد،  حتی اگر با فاصله یک متری از دشمن و روبروی یکدیگر صف کشیده باشند،  غیر ممکن است که سپاه تازی بتواند با استفاده از تیر و کمان با توجه به فاصله لازم برای کارساز بودن تیر،  بر ایرانی ها پیروز شده باشند.  اگر سپاه ایران حتی در ده صف 12هزار نفری و هر صف با یک متر فاصله و پشت صف جلوئی ایستاده باشند فاصله های ایجاد شده پیروزی اعراب را ناممکن میکند.  هر نوع آرایش دیگری نیز همین معضل را به همراه خواهد داشت.  غیر ممکن است که تازیان توانسته باشند بیش از زمانی کوتاه در مقابل سپاه رستم دوام آورده باشند.

       اگر فرض شود که هر دو سپاه پس از ساعاتی تیرانداختن های اولیه عاقبت به جنگ تن به تن وارد میشوند،  در این جنگ چون سلاح دیگری جز شمشیر، گرز، تبر و یا نیزه وجود ندارد و جنگی لزوما تن به تن است، چگونه میتوان تصور کرد که هر نفر از اعراب توانسته باشد بر 12 نفر سپاه مجهزتر ایرانی پیروز شده باشد!؟

عزیزان کمی بیاندیشیدش،  شما توانایید و باید دروغ های دشمنان را دور بریزید،  مقاله:  

    لشکر و جنگ در دوره های تاریخ   را مطالعه نمایید تا بسادگی دروغها را باور نکنید.

       در تحقیقات دانشمندان الکی و آبکی یکی از دلائل پیروزی اعراب بر ایرانی ها سبک بودن و سرعت عمل تازیان عنوان شده است.  چنین توجیهی ازاساس غلط است.  اگر این فرضیه را بپذیریم باز هم یک تازی که در حال دویدن است باید از سد 12 نفر سپاه ایرانی که ایستاده اند عبور کند،  با توجه به حد توانائی بدن انسان،  آن فرد تازی اگر"قهرمان" دویدن از روی مانع هم باشد قبل از رسیدن به آخرین صف از پای در میآمده است.

آنچه بنام تاریخ بجای مانده است،  ملغمه ای از روایت هائی است که مملو از رجز خوانی و توجیهی جز تقدیر الهی در ذهن مؤلف نمی توانسته داشته باشد.  در واقعی بودن این روایتها باید تردید کرد و با بررسی های علمی و انتقادی،  تاریخ واقعی را از درونش استخراج کرد،  کاری که هنوز توجه کسی را جلب نکرده است.  انوش راوید  از شما دعوت می کند هوشیار باشید و تاریخ و تاریخ اجتماعی را باز اندیشی کنید،  و مچ دشمنان  دروغگو را بگیرید و افشایشان کنید.

دروغگویان می گویند،  رستم فرخزاد   علاقه ای به جنگیدن نداشته است!، چرا؟  رستم به چه دلیل بیش از سه ماه در مقابل تازیان اردو میزند و از شروع جنگ روی گردان است؟  سه تا چهار ماه اردو زدن در بیابان مستلزم ارتباط دائم با پایتخت است.  یک لشگر 120 هزار نفری باید مداوم بلحاظ روحی و غذا و علوفه تامین شود،  بنا بر این عقل سلیم میگوید که جنگ هر چه زودتر باید آغاز شود و رستم نمی توانسته این امر را ندانسته باشد. اما روایات می گویند که او در آغاز کردن جنگ تعلل میکند و به پیروزی امیدی ندارد، چرا؟  دروغ و دروغ.

علت چنین امری بر ما روشن نمیشود مگر در ارقام داده شده در روایات شک و تردید روا داریم.  در این داستانها چون دروغ اسکندر مقدونی که پارسه را سراسر گنج می گفتند تا عظمت دروغ خود را بگویند،  برای این جنگ و تیسفون هم سراسر خالی بندی کردند و برای تیسفون گنج ها نوشته اند.  دروغ هایی که درباره جنگ نوشتند:   در روز اول اسب‌های عرب، از فیلان که آنها را جلو نگاهداشته بودند فرار کردند. چنین به نظر می‌آمد که فتح با لشکر ایران است،  اما بعد که دسته‌ای از تیراندازان به فیلها حمله بردند،  سواران عرب از خطر جسته و ایرانیان را عقب نشاندند.  فقط بصورت ساده برای آدمهای ساده قبل از قرن 21 می نویسند و نمی دانند انسان این قرن تحلیل می کند و هر چیزی را الکی قبول نمی کند.  در روز دوم لشکر امدادی  سوریه وارد شد. در روز دوم نبردهای تن به تن بین پهلوانان دو سپاه صورت گرفت.  در روز سوم بار دیگر فیل‌ها در خط جنگ ظاهر شدند ولی  رییس نیروی امدادی که از شام آمده بود چشم فیل بزرگ سفیدی را با نیزه کور کرد،  دیگری با فیل دیگر نظیر این را معمول داشت.  بالاخره فیلها برگشته در لشکر ایران باعث اختلال شدند.  اعراب به سبب رسیدن قوای عمده‌ای از شام قویدل شده و شب هنگام روحیهٔ اعراب بهتر از روحیهٔ لشکر ایران بود.  عزیزان، صحنه آرایی داستان بسیار سبک و خنده دار می باشد و برای آدمهای قرنهای گذشته نوشته شده است،  هیچ تعریف واقعی و توضیح اساسی داده نشده  و کاملاٌ معلوم می شود واقعیت چیز دیگری بوده است.  دو تن از سرداران لشکر مسلمان هر کدام جداگانه در تاریکی شب به لشکر ایران حمله بردند و جنگ در تمام شب جریان داشت.  این شب را  لیلۀ الهریر  نامیده اند، چون نوشته اند صداهایی شبیه به صدای شغال و سگ از مجروحین طرفین فضا را پر کرده بود. در روز چهارم یعنی روز آخر جنگ اعراب قلب لشکر ایران را متزلزل ساختند.  در این هنگام باد سختی بنای وزیدن را گذاشت که شن زیاد به سر  و  روی سپاه ایران میریخت ولی اعراب که پشت به طوفان بودند چندان صدمه‌ای ندیدند.  رستم فرخزاد در کنار درفش کاویانی ایستاده بود و سپاه ایران را رهبری می کرد.

 در این گیرودار یکی از عربها بنه رستم را بر روی او انداخت و او را مجروح ساخت.   او خود را در نهر انداخت که شاید جانی بدر برد، اما عربی  پشت سر او در آب جست و وی را کشت.  این واقعه لشکریان ایران را به هراس انداخته دل‌های خود را باختند و هزاران نفر خود را در آب انداخته غرق شدند.   فتحی که در این جنگ نصیب اعراب شد آسیب سختی به روحیهٔ ایرانیان وارد ساخت.  دروغ پردازان برای پایان دادن به داستان از باد کمک گرفتند و نویسنده نمی دانسته که در آن زمان و ماه توفان در کار نبوده و نمی آید و امداد های غیبی را به میدان می آورد و به هر شکل می خواهد دروغ بنویسد تا نتیجه جنگ را چنین تمام کند و چنین برداشت شود که اسلام با زور بوده و ایرانی فراری از مقابل دشمن و ضعیف،  و اعراب دشمن خون آشام ایران هستند.
اگر ما فرض را بر این بگذاریم که ایران دچار مشکلات داخلی و هرج و مرج بوده و در عین حال دربار ساسانی، تازیان را چندان جدی نمی گرفته بود،  باید بعید باشد با آن شرایط در هم ریخته و خان خانی که دشمن هم ضعیف انگاشته می شود،  جمع آوری چنین سپاه 120 هزار نفری توسط رستم غیر لازم به حساب می آمده و امکان آن هم کم بوده،  و دلیلی برای جنگ با اعراب شورشی با این قدرت نبوده.  بسیار واضح است ایرانی ها هیچ گاه، اعراب را جدی نمی گرفتند،  ولی نوشته اند،  یزدگرد اصرار دارد که رستم به جنگ برود،  و بزرگترین نگرانی رستم وضع آشفته "مدائن"  بوده است، و  اعراب برای  رستم  کم اهمیت هستند.  اما چنین روایتی نمی تواند صحت داشته باشد چون قبل از دروغ قادسیه فقط در یک جنگ درو غی و کاغذی دیگر ایرانی ها بنا به همین تواریخ دروغگو صد هزار کشته داده اند!؟(جنگ بویب).

ادامه دروغ ها که دروغگو ها از روی یکدیگر رونویسی کرده اند:  پس از خسرو پرویز دربار ساسانی دچار هرج و مرج میشود پادشاهان مدت زیادی دوام نمیآورند.  در مدائن رقابت ها بشدت وضع را آشفته کرده تا جائی که میان سپاهیان رستم و فیروزان جنگ در میگیرد و این در حالی است که اعراب نواحی مرزی سواد (عراق کنونی) با سرزمین های عربی رامورد تجاوز قرار داده و مردم به پایتخت( مدائن) همان تیسفون شکوائیه میبرند. کسی در تیسفون اعراب را جدی نمیگیرد.  پایتخت سا سانی حتی پادشاه هم ندارد.  بزرگان به رستم اخطار میکنند، "پارسیان به رستم و فیروزان که سالار مردم فارس بودند گفتند:  چه میکنید، اختلاف شما مایه ضعف پارسیان شده و دشمن در آنها طمع بسته است.  حرمت شما چندان نیست که پارسیان این وضع را بپذیرند که شما به نابودیشان کشانید،  از پس بغداد و سباط و تکریت نوبت مدائن است هم سخن شوید،  پیش از آنکه دشمن.... (تاریخ طبری که قبلاً   از دروغ نویسی این کتاب نوشته ام).

   کلیک کنید:  دروغ نامه هایی به نام کتاب تاریخ  
      در دروغ نامه هایشان نوشته اند:  دولت ساسانی پوسیده بود،  فاسد بود، همه ایرانی ها با هم دشمن بودند،  تیسفون نزدیک به اعراب بود، پادشاه خوب نبود و صدها دلیل احمقانه برای دروغ خود روی کاغذ نوشته اند بدون اینکه توجیه و تحلیل داشته باشند،  بدون اینکه مدرک ارایه دهند،  درصورتیکه در همان زمان مسیر تکامل فرهنگی و اجتماعی ایران بزرگ راه طبیعی و واقعی خودش را می پیمود و ما باید از این جهت و علمی و با  دانایی قرن 21  که در جای دیگری از وبلاگم گفته ام همه موضوعات را بررسی نماییم.

اگر  پوسیدگی  جامعه را که برخی بر این باورند قبول کنیم،  این روایت از طبری باید دروغ باشد ، چون جامعه پوسیده نمی تواند با آمدن یک نفر به سرعت سامان بگیرد.  در این روایت طبری نکته بسیار با اهمیتی وجود دارد اینکه "سران قوم در اطاعت و اعانت وی از هم پیشی گرفتند"  نشان میدهد که رقابت تا حد دشمنی که از قبل وجود داشت ادامه پیدا کرد و اکنون خود را در نزدیک شدن به "پادشاه جوان" نشان میدهد.  در چنین اوضاعی یقینا جمع آوری 120 هزار نفر بنظر نمیآید ممکن باشد و اگر هم بود نمیشود آنرا برای چهار ماه در بیابان حفظ کرد و گذشته ازاینها،  رستم و دیگر سالاران تا این میزان به اعراب بها نمیداده اند.

اگر ما تعداد کسانی را که به روایت تاریخ طبری یا تاریخ های مشابه از ابتدای شروع تجاوزات اعراب تا زمانی که تمام ایران بدست اعراب سقوط کرد را جمع بزنیم من اطمینان دارم که به شماره های نجومی خواهیم رسید که با توجه به میزان جمعیت در آن زمان نامعقول به نظر میرسند.  قبل از جنگ قادسیه چند برخورد دیگر نیز پیش آمده بود که تنها در یکی از آنها بنام "جنگ بویب" ما بین سپاهیان "مهران" سردار ایرانی و "مثنی بن حارثه" سردار عرب در میگیرد آمده است، "گوید:  کسانی که آنرا دیده اند تخمین میزدند که استخوان یکصد هزار کس بود و همچنان ببود تا چاک خانه ها آنرا بپوشاند"( طبری دروغگو).  در این تاریخ ها اعداد ارائه شده به اعتقاد من هیچکدام واقعی نیستند و نویسندگان روایتهائی را که بصورت نوشته و یا شفاهی بدست می آوردند را بدون هیچ اصلاحی بازگو کرده اند.  در رابطه با "هرقل" و سپاهیان روم نیز در جنگ های "شام" همینگونه است و هر چند ماهی "هرقل" صد، دویست یا سیصد هزار سپاهی را در جنگ با چند هزار سپاهی عرب از دست میدهد. در موارد زیادی ارقام نجومی نیز بسیار دیده میشود، اعدادی مانند "هزار هزار هزار" ( میلیارد) و یا اعداد بزرگتری که همگی اغراق آمیزند خصوصا که این روایت ها از جانب اعراب داده شده اند و اعراب بنا به آنچه آمده بیشتر از عدد هزار، آنهم به شکل "ده تا صد تا" را نميتوانستند بشمارند و در میانشان بندرت کسی قادر به خواندن و نوشتن بوده است.  دروغ قادسیه در چه روز و ماه اتفاق افتاد و آب و هوا در آن وقت چگونه بود؟

گفتنی زیاد است و محدودیت زیاد تر خوتان چون یک انسان عاقل و فهمیده هر چه را خواندید و یا شنیدید علمی به تحلیل بگیرید، نه مانند صدام احمق که قادسیه را جدی گرفت و نابود شد.

بخاطر حساسیت موضوع  قادسیه در تاریخ،  نکته ها و چیزهای گفتی زیاد است،  یکی را می گویم بقیه را خوتان بیابید،  لورنس عربستان برای گرد آوری هزار جنگجو در عربستان و اردن،  خیلی زحمت کشید و این به معنی کاری غیر ممکن بود،  زیرا تمام قبایل عرب با یکدیگر دشمنی داشتند و فقط بلد بودند بی دلیل یکدیگر را بکشند،  در اتحاد آنها نه امداد غیبی در کار بود نه دانایی خودشان فقط با کمک عوامل انگلستان در ابتدای قرن 20 و با ایجاد ذهنیتی که لازم کار استعمار بود انجام گرفت.

   دشمنان تاریخ تمدن و فرهنگ ایران

      تاریخ تمدن و فرهنگ ایران را نباید کرونولوژی تاریخ نگاه کرد،  دشمنان ایران می خواستند ایرانی های عزیز از تاریخ شیرین خودشان بدرستی ندانند تا نتوانند آهنگ رشد و تکامل اجتماعی را بیابند.  دشمنان احمق با نوشتن دروغها و شکست های با اغفال و ترفند آنها را بجای تاریخ در مخ های پاک و صاف وارد کردند.  تاریخ اجتماعی  ایران بزرگ  در مسیر حوادث شکوفایی خاص خود را داشت که در جهان تأثیر فراوان گذاشت. واقعیت تاریخ ایران بعد از هخامنشیان سازمانهای قبیله ای است،  پایه گذار آن بعد از دوره چند هزار ساله شاه خدایی و در ادامه تکامل اجتماعی ایران،  اشکانیان می باشند که در تاریخ های دروغی اسکندر اشکانی را مقدونی گفتند و با یک دروغ تا کنون همه تاریخ دان های الکی را به اشتباه انداختند.

    انوش راوید دید دگری از تاریخ باز می کند،  سازمان قبیله ای در ایران بزرگ تا پیدایش استعمار حاکم بود، شهرها، روستاها، عشایر کوچ نشین،  همه در سازمان قبیله ای تکامل تاریخ اجتماعی را به آرامی می گذراندند. سازمان قبیله ای اروپا توسط روم از بین رفته بود ولی در ایران بزرگ تا ورود استعمار باقی بود که استعمار با کمک به ایجاد حکومت مرکزی که جبر ورود باروت و توپ و تفنگ بود،  تشکیلات فئودالی بجای سازمان قبیله ای شکل گرفت و با بر پایی مرزهای جغرافیایی نمای دیگری به تاریخ داده شد.  سازمان قبیله ای در ایران و ترکیه و آذربایجان خیلی سریع،  تشکیلات فئودالی گردید،  ولی در آسیای میانه تا ابتدای قرن 20 و ورود شوروی،  در عراق و افغانستان و پاکستان تا آواخر قرن 20 و هم اکنون اثرات آن جریان دارد.  دورانی که تشکیلات فئودالی در ایران تکامل می یافت،  اروپا بسوی تکامل بورژوازی می رفت که  استعمار  ثمره آن بود. كشور هاي استعمارگر غربي همواره در صدد نفوذ به كشورهاي كمتر توسعه يافته براي استفاده از سرمايه‌هاي فكري، اقتصادي و سياسي آنها در جهت اهداف خود هستند.       

     امروز هم مانند تمام تاریخ ما ایرنی های دلیر در حال جنگ با دشمنان همیشگی هستيم،  اما نه جنگ نظامي بلکه جنگ فرهنگي.  وقتي دشمنان واستعمارگران ازشکست ايران درجنگ نظامي نا اميد شدند،  جنگ فرهنگي را شروع کردند.  براي اينکه بدانيم هدف دشمنان از جنگ و تهاجم فرهنگي چيست ابتدا معني فرهنگ را مرور مي کنيم.  تعریف های زیادی از فرهنگ وجود دارد كه هر ملت و قومی شرح جداگانه‌اي از آن دارد.  اولين بار واژه‌ي فرهنگ در معني مردم شناسي و جامعه شناسي،  توسط ادوارد بارنت تايلور، مردم شناس انگليسي سال 1871 ميلادي در كتابي به نام فرهنگ ابتدايی به كار رفت و نوشت،  فرهنگ مجموعه‌ي پيچيده‌اي است كه در برگيرنده دانستنی ‌ها، اعتقادات، هنرها، قوانين، اخلاق، عادات و هر گونه توانايي است كه انسان به عنوان عضوی از جامعه به دست مي‌آورد.

    تعاريف ديگر هم از فرهنگ وجود دارد،  گاهی فرهنگ را شامل تمام فعاليت‌هاي گسترده اجتماعي مي‌دانند. بعضي ديگر فرهنگ را بعنوان ميراث اجتماعي و سنتی می نامند،  عده‌ايي هم آن را راه و روش هاي زندگي معرفي مي‌كنند.  مهمترين گفته ای که از فرهنگ می زنند،  ‌تعريف كامل آن است كه راهنماي همه‌ي فعاليت‌هاي انساني است.  يعني فرهنگ عامل تعيين كننده‌ي رفتار انسان است،  فرهنگ توانايي خاصي است كه فقط بشر دارد.  فرهنگ که در اصطلاح فرانسوي  كالتور  و يا در اصلاح انگليسي  كالچر  ناميده مي‌شود، در علم جامعه شناسي و يا مردم شناسي به معني كشت و كار، آبادكردن، كاشتن زمين و بارور ساختن بوده كه معني آن در ادبيات و علوم راه يافت و در قرن 18 ميلادي، نويسندگان غربي از آن به پرورش رواني و يا پرورش معنوي نام بردند. از اين پس بر اساس تعريف فرانسوي، فرهنگ به معني پرورش روح و جسم به كار برده شد و از آن به عنوان پيشرفت فكري و اجتماعي انسان و جامعه انساني ياد شده است، ولی انوش راوید فرهنگ را با دانایی قرن 21 هماهنگ می کند.  

     اگر به معاني فرهنگ دقت كرده باشيد، فرهنگ يك خصلتي است كه تمام رفتار هاي انسان را در بر مي‌گيرد يا عامل تعيين كننده رفتار انساني است.  پس مشخص مي‌شود كه استعمار و امپریالیست حساب شده و با بررسی هاي زياد تاریخی به اين نتيجه رسيدند كه جنگ فرهنگي را انتخاب كنند و با استفاده از فرهنگ به ستيزه ‌جويي بپردازند.  اگر در جنگ فرهنگي دشمن موفق شود، ديگر نيازي به جنگ نظامي نخواهد بود. چون تك تك افراد جامعه مورد هدف تبديل به سربازان بدون مزد استعمارگران مي‌شوند و بر عكس جنگ نظامي که امكان اشغال يك كشور را توسط كشور ديگر براي مدت طولاني غير ممكن مي‌سازد.  در جنگ فرهنگي، فرهنگ مهاجم قرنها مي‌تواند از اقتصاد، سياست، منابع و سرمايه‌هاي فكري و مادي كشور هدف يا اشغال شده‌ي فرهنگي استفاده نمايد،  بدون هيچ نوع مقاومت از سوي آن كشور و يا صرف هزينه.  مهمترين مانعي كه از نفوذ نظامی استعمارگران جلوگيري مي‌كند، فرهنگ ملي و سنتي كشورهاي مورد هدف است.  بنابراين تمام سعي و كوشش غربي‌ها بر اين است كه فرهنگ ملي و سنتي را در اينگونه كشورها نابود سازند. تا با استفاده از شرايط پيش ‌آمده به راحتي اهداف شوم خود را پياده و اقدام به غارت سرمايه‌هاي اين كشورها نمايند.

          بهره‌گيري از ستون پنجم ضد فرهنگی و تاریخی،  توسط دشمنان

     ستون پنجم انسان را به ياد جنگهاي نظامي مي‌اندازد،  ستون پنجم به بخشي از نيروهاي نظامي دو كشور در حال جنگ گفته مي شود كه در پوشش‌هاي غير نظامي براي شناسايي نقاط ضعف و قوت دشمن بصورت مخفي وارد كشور مقابل مي شوند.  در جنگ فرهنگي دشمنان از اين شيوه نيز استفاده مي‌كنند.  اين افراد با دريافت پولهاي كلان در سطوح مختلف جامعه مورد هدف،  رسوخ كرده و اذهان عمومي و به خصوص اذهان تصميم گيرندگان فرهنگي كشور مورد تهاجم را، منحرف مي‌كنند.  از طرفي به دليل ارتباط مستقيم با اقشار مختلف مردم جامعه‌ي مورد تهاجم، حملات فرهنگي انجام شده بر عليه مردم را ارزشيابي و راهكارهاي مناسب و تأثير گذار تري را به كشور هاي مهاجم ارائه مي‌كنند.  يكي ديگر از شيوه‌هاي استعمارگران اين است كه ارتباط نسل كنوني را با نسلهاي گذشته قطع كنند،  مهمترین آن تکرار دروغ های تاریخی است تا نگذارند کسی به واقعیت و تاریخ نیک دست یابد.  در صورتيكه اين خواسته آنها مسير شود،  در واقع مثل اين است كه ارتباط شاخه‌هاي يك درخت را با ريشه و  تنه‌ آن قطع كرده باشند،  پس براحتي مي‌توانند اين شاخه‌ها را به هر درختي قلمه بزنند.

   سکه ها سخن می گویند

      همانگونه که در سخن وبلاگ نوشته ام تاریخ یک علم است،  و باید آنرا علمی دید و با دانش های امروزی هماهنگ نمود.  این وظیفه جوانان با هوش ایرانی است،  که در هر مکان تاریخی و موزه ها و هر کتاب،  دروغ ها را شناسایی کنند،  و بدنبال واقعیتها بگردند.  نباید اجازه دهید استعمار و امپریالیسم دروغ را بخورد ملت تاریخی ایران و مردم قاره کهن بدهد.  اولین سکه های خلفا 663 م،  با نام معاویه در داراب استان فارس نزدیکی نقش رستم ضرب شده بود،  پشت سکه معاویه،  آتش زرتشت نماد مذهبی ساسانیان دیده می شود،  و روبروی چهره معاویه سمت راست Amiri wrushnikan  حک شده است.  این واژه یک عنوان ایرانی برای معاویه و معادل امیرالمومنین عربی است،  در زبان پهلوی این واژه معنی ایمان و یا صداقت را می دهد.  پرسشمهم،  چرا معاویه عنوان امیر المومنین را بر روی سکه خود به زبان عربی ننوشت؟  همچنین از پسران معاویه سکه و یا سنگ نبشته و سندی در دست نیست،  که واقعی بودن آنها را ثابت کند.  عبداله بن زبیر 675 م،  و عبدالملک مروان یعنی عبدالملک از مرو،  نه عبدالملک پسر مروان،  یا به عربی عبدالملک بن مروان.  آنطور که  تاریخ نویسان سنتی عرب و ایرانی ادعا می کنند،  سکه های با لقب ایرانی Amiri wrushnikan  682 م،  در داراب فارس به نام خود ضرب کرده اند.  سکه های دیگری از عبدالملک مروان از 696 م،  در مرو ضرب شده اند.  در سکه مرو نام ایرانی عبدالملک مروان حک گردیده است،  نه نام عربی عبدالملک بن مروان.

      آنگونه که سکه ها و واقعیت های تاریخی می گوید،  اولین خلفاء امویان از ایران برخاسته بودند،  نمونه آن سکه ای از عبدالملک مروان در داراب فارس با لقب امیرالمومنین که در 682 م،  ضرب شده است.  البته داشتن نام عربی دلیل بر عرب بودن نمی باشد،  به تاریخ ورود نام های عربی به ایران مراجعه شود.  در دروغ نام هایی به نام کتاب تاریخ برای تطبیق دادن سال های ضرب شده بر روی سکه ها با اطلاعاتی که نویسندگان سنتی عرب و ایرانی از زمان حکمرانی خلیفه ها و فرمانداران عرب داده اند،  جعل هایی کرده اند.  با بررسی نوین به راحتی مشخص است،  منجمله دست بردن در تاریخ و نوشتن دروغ برای سالها و نام حکمرانان و غیره،  زیرا آنها بیش از 200 سال بعد از وقایع تاریخ نگاری کرده اند،  که بیشتر به رجز خوانی می ماند تا تاریخ نویسی.  جوانان عزیز و با هوش ایران،  هر وقت به مراکز باستانی و تاریخی می روید،  نسبت به اطلاعات اشتباه که به شما می گوید،  پرسش های دقیق علمی بکنید،  و دروغ را شناسایی نمایید.

       اما چرا در سال 663 ، یعنی 20 سال بعد از نبرد دروغی نهاوند،  هنوز یک خلیفه مثلاً عرب نماد یک کشور مغلوب را در سکه خود ضرب می کند.  شاید بدین علت که فقط تعویض یک سلسله به سلسله دیگری محسوب می شد،  و نه تسلط قومی بیگانه بر ایران زمین.  البته در تکامل تاریخ اجتماعی سرزمین ایران می بایست شاهنشاهی ساسانیان را کنار می گذاشت،  و در ادامه ساختار های تاریخی اجتماع وارد سازمان قبیله ای دینی می شد.  در دور جدید تمدن ایران بجای تصویر پادشاهان ساسانی،  تصویر امیر های ایرانی سازمان قبیله ای دینی با نماد های زرتشتی بر روی سکه ها ضرب شدند.  این نظریه که ضرب سکه محافظه کارانه می باشد، و نقش نماد های قدیمی بر روی سکه بعلت مسائل اقتصادی ادامه می یابند،  قابل قبول نیست،  زیرا گفته اند دشمن با جنگ و کشتار به ملتی پیروز شده است.  مهم تر از همه هیچ سنگ نبشته و یا شیء که از حفاری های باستان شناسی بدست آمده باشد و خبر از جنگ های ایرانیان و اعراب بدهد در دست نیست.  همانگونه که قبلاً نوشته ام،  در فرمول های تاریخ اجتماعی امکان ندارد،  ملتی کم جمعیت که در بخشی از یک مملکت بزرگ بسر می برند و در قبایل بدوی زندگی دایره ای دارند،  به کشور اصلی و پر جمعیت پیروز شود.

      تاریخ نویسان مسیحی و یهودی بیزانس در قرن 7 و 8  درباره جنگ های قادسیه و نهاوند و حمله اعراب برای تسخیر مصر و سوریه اشاره ای نکرده اند،  چون اتفاق نیفتاده بود.  ولی در بعضی کتاب های دروغی دیگر از آن زمان نقل قول های دارند،  که اصل نمی باشند و جعلی هستند،  و قرن ها بعد نوشته شده اند.  دروغ نویس های رجز خوان نوشته اند،  که یزدگرد سوم هنگام فرار در مرو بدست یک مرزبان در 651 م،  به قتل رسیده است.  قتل یزدگرد سوم نمی تواند صحت داشته باشد،  یک مرزبان فقط زمانی یک پادشاه ساسانی را به قتل می رساند،  که دیگر این پادشاه مورد تایید موبدان قرار نمی گرفت و طرد شده بود.  اما تا به امروز زرتشتیان از یزدگرد سوم ستایش می کنند،  و مرگ او را فاجعه ای برای ایران می دانند.  قصد گزارش دهندگان خبر قتل یزدگرد سوم بدست یک مرزبان اشاعه این تصور غرض آلود است،  که زرتشتیان به دین و سنت خود خیانت کرده اند،  و پادشاه خود را به قتل رسانند.  در باره سن یزدگرد سوم در زمان تاجگذاری نیز نظر های مختلفی بیان شده است،  که همگی در ادامه دشمنی با تاریخ ایران و یا رجز خوانی و پرت و پلا گویی هایی است،  که تا کنون از سادگی و نداشتن امکانات ملت ایران برای پدافند ملی میهنی،  گفته و نوشته اند.  در یاد آوری نمایم در بررسی های علمی مشخص شده است،  تمام سکه های دوره اول اسلامی متعلق به حکام ایرانی می باشند،  بزودی در صفحه جداگانه های آنها را می نگارم.  دشمنان تاریخ ملت ایران و استعمار و امپریالیسم دروغ ها را با ترفند ها و شگرد های مختلف به مردم باورانده اند.

     توجه:  اگر وبلاگ،  به هر علت و اتفاق،  مسدود، حذف یا از دسترس خارج شد،  در جستجوها بنویسیدانوش راوید،  سپس صفحه اول و یا جدید ترین لیست وبلاگ و عکسها و مطالب را بیابید.  نظرات و آگهی هایخود را در بخش نظرات وبلاگ فصلی انوش راوید  مانند اینجا بنویسید،  تا به مدت یک فصل هزاران نفر آنرا ببینند.   از نظرات شما عزیزان جهت پیشبرد اهداف ملی ایرانی در وبلاگم بهره می برم،  همچنین کپی بردار از مقالات و استفاده از آنها با ذکر منبع یا بدون ذکر منبع،  آزاد و باعث خوشحال من است.

  کلیک کنید:  حمله اعراب بیابانی به ایران دومین دروغ بزرگ تاریخ

  کلیک کنید:  تاریخ ورود نام های عربی به ایران

  کلیک کنید:  دروغ نبرد ملازکرد

  پیش گفتار

      قبلاً چند بار در پست های وبلاگ توضیح داده ام،  که چگونه تمام نوشته های انوش راوید درباره دروغ های تاریخ،  بر تحلیل های واقعی قرار دارد،  یکی از تحلیل ها،  بررسی لشکر و جنگ در طول تاریخ است.  ما در داستان های دروغی حمله های،  اسکندر مقدونی، اعراب بدوی، چنگیز مغول، تیمور تاتار،  خوانده ایم که حمله کردند و جنگیدند و کشتند و....  ولی هرگز کسی از تاریخ دان ها،  این دروغ های احمقانه را به تحلیل نگرفته است،  فقط طوطی وار تکرار کرده اند. 

   دوره های تاریخی نبرد

   جنگ در طول تاریخ را می توان به چهار دوره تقسیم کرد:

  * 1 ــ  جنگ های عصر اول،  یا دوران باستان،  که مبتنی بر انرژی انسان بود،  به دو طیف حکومتی تقسیم می شد،  اول کشور هایی که بر اساس حکومت مرکز بودند مانند،  سلسله هخامنشیان، روم باستان، شاهنشاهی ساسانیان،  پادشاهی حبشه،  که در قالب سپاه فشرده و انبوه هنگ های سازمان یافته بود.  دوم سرزمین هایی که بصورت قبایلی بودند،  مانند،  اروپای شرقی، اعراب غرب قاره کهن و شمال آفریقا، که بر توده انسانی قرار داشت.

  * 2 ــ  جنگ های عصر دوم،  یا قرون وسطی،  که مبتنی بر استفاده از حیوانات و تشکیل نیرو های سواره و پیاده با استفاده از زره و سلاح های سنگین بود.  این عصر شامل دو طیف در جهان بود،  اول کشور هایی که بر اساس نو بورژوازی اداره می شدند،  و دوم سرزمین هایی که بر پایه قبیله ای و فئودالی قرار داشتند.  برای مفهوم بودن این گفته ها به ساختار های تاریخ اجتماعی مراجعه شود.

  * 3 ــ  جنگ های عصر سوم،  دوره مدرن و انرژی مکانیکی،  که مبتنی بر بکار گیری انرژی مکانیکی و سربازان حقوق بگیر بود،  که از زمان ناپلئون شروع و در جنگ دوم جهانی نهادینه شد.  این عصر هم داری دو طیف بود،  کشور های صنعتی و کشور های عقب افتاده.

  * 4 ــ  جنگ های عصر چهارم، دوره پسا مدرن،  که این عصر به این وبلاگ مربوط نمی باشد.

   تحلیل تاریخی سپاه و جنگ

      تمام نوشته های انوش راوید درباره دروغ های تاریخ بر تحلیل های واقعی قرار دارد،  یکی از تحلیل ها،  بررسی لشکر و جنگ در طول تاریخ است.  ما در داستان های دروغی حمله های،  اسکندر مقدونی، اعراب بدوی، چنگیز مغول، تیمور تاتار،  خوانده ایم که حمله کردند و جنگیدند و کشتند و....  ولی هرگز کسی از تاریخ دان ها این دروغ های احمقانه را به تحلیل نگرفته است،  فقط طوطی وار تکرار کرده اند.  لشکرها چگونه و با کدام پشتوانه انسانی و جمعیتی آراسته شدند و حرکت کردند،  چه قدرت مادی و معنوی،  ترتیب تدارکات تسلیحاتی و غیره چگونه بود،  صف آرایی های نظامی و سیاسی آنها به چه شکل بود.  آیا از سواره و پیاده و دژ کوب و غیره استفاده می کردند،  سرباز های مهاجم چند ساله بودند،  و نیاز عاطفی و جنسی آنها چگونه بر آورده میشد،  پادگانها و میادین نظام جمع و مشق جنگی آنها کجا بود،  تجهیزات سبک و سنگین،  و وسایل حمل و نقل آنها به چه شکل بود.  مسیر جاده ها و پلها و اقامتگاه ها چگونه تأمین میگردید،  شناسایی خاک و جغرافیای دشمن به تمام معنی آن،  و توانایی حریف به چه صورت بود.  نوع حمایت های سیاسی و اقتصادی تشریح شود،  چگونه کشتند،  آثار اجساد کجاست،  خرابه ها چه شدند.  با چه سازمان و برنامه ای اداره می شدند،  انگیزه ها و صدها سئوال دیگر.

      به این سادگی نیست،  که لشکری بزرگ سازمان یابد،  و چند هزار کیلومتر با جنگ حرکت کند،  و با سادگی بپذیریم که واقعیت است،  مگر میشود هیچ کتاب و کاغذ و نوشته و اثری از آن سپاه نباشد.  افراد با هوش و با سواد نوشته های انوش راوید را تا آخر می خوانند،  و به  دشمنان می خندند که چقدر احمق بوده اند،  و دروغها را به سادگی برای افراد چشم و گوش بسته گفته اند و تکرار کرده اند.  همانطور که بارها گفته ام اندیشه و تحلیل های من بر اساس واقعیت هاست،  و با دانایی قرن 21 آمیخته است.   نمی خواهم آنچه تا کنون به نام تاریخ خوانده ایم تکرار کنم،  داستانها و افسانه های تاریخی، یا رجز خوانی ها و ادبیات را بنویسم.  بنا بر این افرادی که مطالب برای آنها سنگین است و یا دچار بیماری سندرم اسکندر که قبلاً نوشتم هستند،  خواهشاً بی خیال شوند.  می دانم جوانان عزیز هوشیار هم میهنم توانایی بالا برای درک و جذب وبلاگ هایم را دارند،  و می توانند با دانش و تحقیق خود،  مطالبی به این وبلاگها اضافه نمایند.  ما باید از گذشته درس بگیریم و آهنگ سرگذشت را بیابیم و فکر سازی نماییم،  تا بتوانیم امروز را به نیکی پیش ببریم و آینده بینی داشته باشیم،  در غیر اینصورت دچار مشکل می شویم.

      غیر ایرانیها همین جوری و دیمی و بدون اندیشه و تحلیل دروغ های تاریخ ایران بزرگ را می پذیرند،  چون دشمن یا احمق یا مزدور هستند.  عده ای با دیدن فیلم های تاریخی هالیود و هنرپیشگان خوش قد و بالا می پندارند،  در گذشته ها همه همین شکل و تیپ را داشتند،  بی سواد ها نمی دانند،  کسی که از ابتدای نو جوانی سواره نظام بوده پا های پرانتزی داشته و قادر نخواهد بود پیاده مسیر طولانی را بپیماید.  نیرو های پیاده نظام هم قادر نیستند سواره نظام باشند،  برای درک این موضوع یک آزمایش ساده انجام دهید،  خود شما که اسب سوار نیستید چند ساعت اسب سواری کنید،  متوجه می گردید که پا هایتان از بالای ران و زانو بشدت درد می گیرد،  و روز بعد توانایی دوباره اسب سواری ندارید،  و همچنین به مناطقی چون دشت گنبد و شمال شرق گلستان بروید،  به ترکمن های عزیزی که از نو جوانی اسب سوار هستند بگویید چند ساعت پیاده راه بروند و دقایقی بدوند،  می بینید که بشدت خسته می شوند و روز دیگر نمی توانند ادامه دهند.  با آزمایش ساده و تفریحی به این نتیجه می رسید،  که در گذشته برای ترتیب نوع جنگ و صف آرایی از هر دو نیرو پیاده و سواره استفاده میشد،  که هر کدام کارایی مخصوص داشتند.

     دشمنان ایران واقعیت تاریخی هستند،  و هر لحظه در وبها و تلویزیونها و جا های مختلف با آنها سرو کار داریم،  همیشه وانمود می کنند،  که ایرانیان چون چوب خشک بی خاصیت و بی خطر بودند،  و مهاجمان بهایران بزرگ چون آدم آهنی اتمی بودند.  تصور کنید،  مهاجمی که معمولاً می گویند برای سرعت بیشتر در تهاجم سواره نظام سبک اسلحه هستند،  و در تقسیم بندی های جنگی یک نیروی هزار نفره،  به قلعه یا آبادی در گوشه ای از ایران بزرگ می رسند،  البته این حرکت و تقسیم بندی نظامی خود داستانی دارد،  قلعه یا آبادی دویست نفر مدافع دارد،  مهاجمان به اولین دیوار می رسند،  و مقابل خود کوچه های تنگ و پیچ در پیچ می بیند،  که در تمام ایران بزرگ همه آن شکل بوده،  که این طرح را اصولاً بخاطر دفاع ساخته اند،  بویژه در مقابل سواره نظام.  مهاجم سواره نظام نمی تواند با اسب وارد شود،  و مجبور می شود پیاده شده،  و آن سرباز که از اسب بزیر آمده،  دیگر قادر نیست چون پیاده نظام بجنگد،  چون سرباز سواره نظام سبک اسلحه برای حمله به پشت جبهه های پیاده نظام طرف مقابل در بیابان ها می باشد.

   عکس کوچه پس کوچه های تنگ مسقف آبادی ها و قلعه های ایران،  مشروح در اینجا،  عکس شماره 4559.

      اگر ما درست و صحیح تحلیل نکنیم،  و هر آنچه را که دشمنان خواسته اند بپذیریم،  بنابر این نخواهیم توانست قدرت اندیشه و تحلیل را به جامعه بدهیم.  با دانستن ساختار نظامی و جنگی در طول تاریخ،  خیلی از مسائل و دروغ ها افشا می گردد.  مثلاً متوجه می شویم امکان آن نیست،  که ساده بپذیریم آمدند و با سرعت تاختند،  و تا میشد دروغ شنیدیم.  در دوره های مختلف تاریخی جمع آوری نیروی جنگی و لشکر کشی و سپاه آرایی و نبرد،  شکل های مختلف داشت.  البته در تاریخ همیشه برخورد بین نیرو های دوره های مختلف ذکر شده است،  مانند حمله هون به روم و یا حمله به سرخ پوستان آمریکایی،  حمله های امپریالیستی در چند دهه اخیر به کشور ها.  دوره های فوق را که کامل کننده عصر های نوشته شده در ابتدای مقاله است،  در زیر می نویسم و در آینده به آنها می پردازم.

   * دوره های انسان های قدیم و سنگ میانه و نوسنگی،  هر کدام شکل متفاوتی داشتند،  که در آینده به سپاهیگری در آنها می پردازم.

   * دوره پادشاهان خود کامه،  از ابتدای تمدن های فراعنه و سومر در بین النهرین،  تا پایان سلسله هخامنشیان.

   * دوره ظهور دین های خدایی،  از پایان هخامنشی ها تا پیدایش باروت و بورژوازی.

   * دوره بورژوازی و استعمار تا امپریالیسم و حمله به عراق.

      لشکر در هر بخش از تاریخ های فوق مفهوم جداگانه ای داشته،  و آراستن و آرایش جنگی آنها متفاوتی بوده است،  که برای بررسی و تاریخ نگاری آنها،  باید نگاه دقیق داشت به آثار به جای مانده در آن دوره مورد نظر،  مانند قلعه ها، کنده کاری ها،  کتیبه ها و نوشته ها،  آثار موزه ها و قبرها.  لازم است واقع بینانه و بدور از بیماری سندرم اسکندر تمام شواهد را کنار یکدیگر قرار داد تا نتیجه گرفت،  و هم چنین مستمر این نتایج را در اینترنت به اندیشه و تحلیل مجدد دانشوران مربوطه قرار داد،  تا بهترین کار را به سر انجام رساند.

   تحلیل ابزار نرم و سخت نبرد

      مهمترین وسیله از قدیم در جنگها اسب بود،  از اسب شروع می کنم و به مرور به تمام ادوات جنگی می پردازم.

   عکس اسب،  عکس شماره 2501 ،  اسب تا قبل از چنگ اول جهانی مهمترین ابزار جنگی بود،  در دروغ های تاریخی از نبرد ها گفته و نوشته اند،  ولی چون از اسب و سوار کاری شناختی نداشتند،  دروغشان براحتی آشکار می شود.

   توجه ــ  برای دانستن از نژاد اسب و چگونگی استفاده از اسب در نبرد بروید به:  ابزار جنگ در تاریخ ایران.

      برای دانستن از واقعیت نبرد های تاریخی،  که در کتاب های داستانی تاریخی زیاد است،  باید از چگونگی آرتش در زمان های مختلف تاریخ اجتماعی بدرستی دانست.  بدین منظور متن زیر را از دانسته های مختلف نوشته و بزودی آنرا باز نویسی و افزون می کنم.

   قبیله های اولیه ــ  نظام جمع و هیچ مرحله جنگی و ارتشی را نمی دانستند،  بی کله مانند سرخ پوستان آمریکایی به دشمن حمله می کردند،  فاقد سلسله مراتب بودند.  فرماندهی را رئیس قبیله بعهده داشت،  و تمام نیرو ها از یک قبیله بودند،  در ایران قبل از سومری ها بود.

  سازمان قبیله ای ــ  آرتش همانند قبیله های اولیه بود،  فقط بجای یک قبیله از چند قبیله تشکیل می شد،  که بر اساس شرایط جغرافیایی با یکدیگر اتحاد داشتند،  در ایران از حکومت اشکانیان آغاز شده بود.

   سازمان قبیله ای دینی ــ  همانند سازمان قبیله ای ولی با گسترش بیشتر و از جمع قبایلی تشکیل می شد،  که تابع یک دین یا مذهب بودند،  در ایران بعد از ورود اسلام تا دوران فئودالی و ورود استعمار بود.  تمرینات جنگی محدود بود فرماندهان از روسای قبایل تشکیل می شدند،  و قبیله بزرگ تر و قدرتمند تر فرماندهی کل نیرو ها بر عهده داشت،  نیرو ها بنا به توانایی و جغرافیای قبیله ها پیاده نظام و سواره بودند،  نمونه آنرا در داستان دلاوری از ایران نوشته ام.

   شاه خدایی ــ  نظام جمع و تمرینات نظامی وجود داشت،  فرماندهان توسط پادشاه انتخاب می شدند،  و از میان شاهزادگان بودند،  بدون اینکه آموزش فرماندهی داشته باشند.  ارتش از واحد های مختلف سواره و پیاده سنگین و سبک و قلعه گیر تشکیل می شد،  اما نیروها توانایی و دانایی سنگر بندی و تاکتیک های مختلف را نداشتند.  در ایران آرتش های سلسله هخامنشیان و نیمه اول شاهنشاهی ساسانیان از این نمونه بودند.

  حکومتهای دینی ــ  ارتش همانند شاه خدایی بود،  ولی توانایی سنگر بندی و پناه در قلعه را داشتند،  ولی استفاده از تجهیزات سنگین مانند قلعه کوب های شاه خدایی نبود.  واحد های ارتش از میان قبایل و یا روستاها انتخاب می شدند،  فرماندهان از روسای قبایل و یا وابستگان حکومت بودند،  آموزش نظامی فرمانده هان همان مطالب نبرد های کتاب های دینی بود.  نمونه های آن در دوره اول اسلامی و دوره دوم اسلامی ایران بود.

  شاهنشاهی های ایرانی ــ  در نیمه دوم شاهنشاهی ساسانیان و حکومت صفویه و شاهنشاهی قاجاریه بود،  ارتش ترکیبی از ارتش های تاریخی شاه خدایی و حکومت های دینی بود.  در این نیروها رد پای ملی گرایی مانند خواندن شاهنامه فردوسی دیده می شود،  درصورتیکه در دوره های قبل ملی گرایی معنی خاص نداشت.

  دوران بورژوازی ــ  آرتش ایران تحت تأثیر ارتش های کشور های پیشرفته قرار داشته،  اما فاقد روحیه واقعی ملی ایرانی بوده،  به همین جهت رگه هایی از حکومت های دینی و شاه خدایی در آن دیده می شود،  نمونه آن از بعد از انقلاب مشروطه در ایران است.

   . . . . ادامه دارد و باز نویسی می شود.

    عکس نمونه یک رئیس قبیله اولیه امروزی،  عکس شماره 4352 ،  و عکس خیالی از فریدون در شاهنامه فردوسی،  عکس شماره 2501 از آلبوم عکس شاهنامه فردوسی.

   آیا می دانید،  نظام جمع و مشق نظامی و تاکتیک های رزمی و استراتژی نبرد در دوره های مختلف تاریخی و تاریخ اجتماعی چگونه بوده است؟

   ایرانیان و دریا نوردی

      تاریخ بشر از کرانه های خلیج فارس آغاز گشته است،  خلیج فارس اولین دریایی است که انسانها روی آن با قایق بحر پیمایی کردند.  بقایای ویران گور های دیرین در بحرین و ایلام و کاوش های مقدماتی دیرین شناسی که پیرامون بوشهر به عمل آمده،  ثابت می کند که در آن جا بیش از هزار سال پیش از میلاد تأسیسات کشتیرانی وجود داشته است.  بنا به سروده حکیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه،  نخستین کسی که به ساختن کشتی دست زد،  جمشید جم از سلسله پیشدادیان بود،  به فرموده شاعر بلند پایه ایران جمشید با کشتی بر آبها و دریاها گذر کرد و از کشوری به کشور دیگر رفت.

 * گذر کرد از آن پس به کشتی بر آب <><> کشور به کشور بر آمد شتاب *

      قدیمی ترین سند حاضر از دریا نوردی ایرانیان،  گویچه ای از گل پخته است،  که در حفاری های ناحیه جغامیش خوزستان به دست آمده و مربوط دوران پیدایش خط می باشد.  در تاریخ ایرانیان به علت داشتن سابقه طولانی دریا نوردی و نیز مسافرت های مدام دریایی در خلیج فارس و دریای مکران موفق به کشف و ابتکار های مهمی در زمینه دریا و دریا نوردی شده اند.  اختراع فانوس و علائم دریایی،  قطب نما،  سکان، حفر کانال، و نیز نوشتن و ثبت اطلاعات و اتفاقات، دانستنیها و دانش های دریانوردی در دفاتر که به راه نامه معروف شده بود،  در تاریخ کشتی های بادبانی توضیح داده ام.

   عکس نمونه کشتی جنگی ایرانی در زمان نادر شاه افشار،  عکس شماره 1210 .

      از بدو ورود استعمار گران در قرن 16 میلادی به خلیج فارس و دریای مکران،  دریا نوردی ایرانیها رو به ضعف گذاشت،  و روز به روز ایرانی ها بیشتر از دریا فاصله ذهنی گرفتند.  برای بازگشت به دوران شکوفایی دریا نوردی ایرانی،  باید کودکان را از ابتدای دبستان با دریا آشنا کرد،  و آنهایی که علاقمند تر هستند به دریا فرستاد،  تا به کشتی و دریا عادت کنند.

   عکس یک سوار مغول و اسب مغولستانی،  عکس شماره 4244 ،  همانگونه که می بینید،  اسب های تاریخی مغولستانی کوتاه قد هستند،  و به هیچ عنوان توانایی رقابت در سرعت،  با اسب های ایرانی را نداشته و ندارند،  مشروح در پاسخ به شبهات دروغ حمله مغول به ایران.  

کلیک کنید:  شاهنامه

کلیک کنید:  دلاوری از ایران

کلیک کنید:  سفر نامه های تاریخی

 پیش گفتار

      این مقاله برای این می باشد که واقعیتها را واژگون ببینیم،  و بدانیم آنچه که در تاریخ گفته اند چیز های تحریف شده ای است،  به مرور این مقاله گسترش می یابد.

   استثمار ـ  استعمار ـ  امپریالیسم

      هزاران قطعه کوچک و بزرگ در کارند تا اتوموبیل حرکت کند،  و اگر یک پیچ کوچک هم نباشد اتوموبیل راه نمی افتد،  یا باز می ایستد.  این قطعات در استعمار،  بلوک های خاص،  انجمن های سری دینی،  کلوپ های مختلف و  عوامل ریز و درشت  در هر جای جهان می باشند، که یکی از آهن است و دیگری آلیاژی از مس و سرب و غیره.  ماشین استعمار همانند خودرو می مانند،  که تمام ارکان و اجزا آن در کارند، تا چرخ کثیف آسیاب خون را بگردانند.  در قرن 20 استعمار قدیمی توانایی خود را از دست داد،  و در ادامه تکامل به امپریالیسم ختم بلا شد.  در قرن 21 امپریالیسم قرن گذشته هم نمی توانست پاسخ برای جلوگیری از رشد فکری و توانایی جوانان کشور های در حال توسعه،  مانند:  چین، هند، کره، پاکستان، ترکیه، ایران، و غیره و غیره باشد،  بنابر این به نرم افزاری تبدیل شد،  که تصور و تحلیل آن برای قرن قبلی ها مشکل است،  این شکل جدید که از تکامل استثمار، استعمار و امپریالیست است،  فعلاً امپریالیسم نو می گویند.

      کاسب کاری نو پدید در قرن 12 و 13 میلادی در اروپا را جعلی اومانیست نامیدند،  و همان ها احمقانه با بوق بوق آغاز تمدن نو در تاریکی قرون وسطی را سر دادند،  و این بورژوازی اولیه که پایه استعمار را بوجود آورد تقلبی رونسانس گفتند.  تا امروز برای هر مرحله از تکامل،  تاریخ پلید،  نامی و داستانی گفتند،  که به اندازه لازم این وبلاگ در پیش گفتار نبرد دروغی چالدران توضیح داده ام.  دنبال امپریالیست در نیمه دوم قرن 20 سرمایه داری فرا ملی بود،  که سرمایه داری بورژوازی را در کشور های توسعه یافته بوجود آورد،  و آرایشی جدید به این سرزمینها داد،  که خود زمینه تکامل در امپریالیسم گردید.  مژده برای ورود امپریالیسم نو فرو ریزی شوروی و دیوار برلین بود،  و بانگ آن،  فرو ریزی مرکز تجارت جهانی گردید.  نرم افزاری که برنامه های امپریالیسم نو را اجرا می کند،  در دستان دولتی و حکومتی یا کارخانه ای و بانکی نیست،  شناخت این نرم افزار کار پیچیده ای است،  که اول باید آن را بعنوان یک برنامه که تحلیل در سابقه و کار کرد دارد حساب کرد.  این نرم افزار نیازمند سخت افزاری است،  که اجرای برنامه کند،  این سخت افزار تنها در ظاهر امپریالیست های سابق و آمریکا و اسرائیل و غیره و سران آنها نیست،  بلکه در تارو پود سرمایه داری فرا ملی و در بورسها،  و فرزند ناشناخته آنها سرمایه داری بی هویت قرار دارد.  بحث وبلاگ انوش راوید تحلیل بوجود آمدن دروغ های تاریخ است،  بنابر این مقدار نیاز این مطالب را می نگارم.

   تاریخ ورود استعمار به ایران

      اولین بورژوازی اروپا از ابتدای قرن 13 در ونیز بوجود آمد،  و کار و تجارت نو،  پدید گشت،  نخستین هدف غیر اروپایی آن پدیده آسیا بود.  با پیدایش توپ و همراهی این نو بورژوازی،  فئودالها با وزن سنگین دو هزار ساله خود،  که زیر پوشش دین بودند،  محکوم به سقوط شدند.  آخرین سنگر آنها دولت بیزانس بود،  که به نوعی فئودال ها را زیر نفوذ داشت.  این پدید جدید رشد تمدن بشری برای بقای طبیعی خود،  نیازمند تولید منطقی بود،  که ما آنرا اومانیست می دانیم.  ولی موج حرکت مردم برای تمدنی دگر تمام اروپا را گرفت،  که در پس چهره آن رنسانس بود.  این فشار ها که سیاسی و اقتصادی بود،  موجب شد بیزانس راحت فرو ریزد.  رقیب بیزانس یعنی واتیکان،  که به حرکت مردم نزدیکی جغرافیای داشت،  به نوعی برای سقوط بیزانس کمک کرد.  بورژوازی در تجارت با آسیای قبیله ای،  توپ و تفنگ را در مقابل طلا و جواهر،  خدا می داند چه اشیای ارزش مند تاریخی توسط آنها نابود شد،  چون در ابتدا نمی دانستند که طلا ها چقدر عتیقه و قیمتی است،  آنها را ذوب می کردند.  با همین اسلحه ها و هم چنین نفوذ خواسته جدید مردم به بیزانس و تنفر از حکومت دینی آنجا،  خاطرات سقوط تکرار شد.  تونل آناتولی که از یک قرن پیش در دست عشایر بود،  کاملاً باز شد.  بورژوازی با این سقوط روم شرقی ناگاه خود را در گام بزرگی دید،  که استعمار نو پیدا بود.  ایلات و اقوام در ده ملیون کیومتر مربع نیمه غربی آسیا یا قاره کهن خودمان،  که در زندگی دایره ای بسر می بردند، بهترین طعمه بودند.  چهره های جدید استعماری،  خیلی سریع جهان را بین خود تقسیم کردند،  و هر کدام در زمان های قدرت و ضعف به رقابت پرداختند،  البته با نوعی هماهنگی.  با این تقسیم بندی و بسته شدن راه آسیای صغیر توسط عثمانی،  استعمار گران از راه های دریایی جنوب به سمت خلیج فارس و ایران آمدند. 

      مسلمانان و بویژه ایرانی های اطراف اقیانوس هند،  در خصوص جزایر و سواحل و بلاد منطقه خویش و احوال بادهای و بارانها و جریانها و راه های آبی و فن کشتیرانی و تجارت اطلاعاتی عمیق و گسترده داشتند.  ایرانیان قدیم این دانش را که  راهنامه خوانده میشد نوشتند،  و در طول تاریخ مورد استفاده  ناخدا یان  که کلمه ای است از زبان پارسی،  قرار می گرفت.  واردین به رمز های دریا نوردی را  معلم  می گفتند،  این دانش ها مورد استفاده و یا در واقع سوء استفاده استعمار،  برای پیش برد اهداف شوم قرار گرفت.  در سال 1497 یا 902 قمری،  واسکواداگاما  که همراه  تلمی دیاز  بود،  از امید نیک به زنگبار رسیدند،  این اولین بار بود که اروپاییان پیش قراول استعمار،  به زنگبار که کلنی نشین پارسی از دوران هخامنشیان بود رسیدند،  تا این زمان دریا نوردان ایرانی و عرب مخلص اقیانوس هند بودند.  پرتغالی ها در زنگبار با معلم بزرگ ایرانی دریاها و جغرافیا شهاب الدین احمد بن ماجد آشنا شدند،  و معلم ایرانی با روش پاک معلمی آنچه از دانش داشت در اختیار آنها گذاشت.  ببینید استعمار چگونه با دانایی و پاکی ایرانی ها اولین برنامه خود را ریخت،  و آنها همچنان می خواهند از این سادگی و در قرن 21  سوء استفاده مجدد نمایند،  ولی در قرن سنت گریزی امکان آنرا ندارد. 

      در سال 1505 // 911 قمری،  الفونسودالبوکرک پرتغالی،  بدستور نایب سلطنه پرتغال فرالسیسکودالمیدا،  در هند،  کشتی های ایرانی متعلق به هرمز را غارت کردند و آتش زدند،  این اولین برتری توپ و تفنگ استعمار گران بود.  البته یاد آوری نمایم،  که دروغ های نوشته شده درباره تاریخ مغول باعث مخدوش شدن نفوذ و ترفند های استعمار گران شده است،  این وظیفه عزیزان تاریخ نویس ایران بزرگ می باشد،  که نسبت به کشف واقعیت های تاریخی اقدام کنند.  سپس پرتغالیها به عمان و مسقط رفتند با قدرت آتش برتر،  کشتند و نابود و غارت کردند.  بگویم که این نوع غارت و ماجرا هایی که درباره آن نوشته اند،  واقعیست،  نه مانند آنچه که از غارت های اسکندر و چنگیز نوشته اند.

      حاکم ایرانی هرمز نیرویی مشتمل بر سی هزار نفر ایرانی و عرب و مزدور فراهم آورد،  و با چهار صد کشتی کوچک و بزرگ،  برای مقابله با دشمن شتافت.  در دریا و جزایر کوچک،  قدرت آتش توپ و تفنگ پرتغالی باعث برتری شد،  سپاهیان ایران شمشیر و کمان داشتند،  و فاقد سلاح آتشین بودند.  نبرد به سود سلاح گرم شد،  و ایرانیان کاری از پیش نبردند و مجبور به سازش شدند،  احتمالاً ترفند های بورژوازی هم در این کار نقش داشته،  مانند رشوه دادن و وعده پست و مقام و چیز های دیگر پشت پرده که ما نمی دانیم.  اولین قرار داد استعماری بسته شد،  و حاکم هرمز تابعیت پادشاه پرتغال را پذیرفت و متقبل شد که در حال پنج هزار اشرفی به عنوان غرامت،  و هر ساله پانزده هزار اشرافی به عنوان خراج به پادشاه پرتغال بپردازد،  و کالا های تجاری پرتغال،  که به هرمز وارد شود از پرداخت حقوق و عوارض گمرکی معاف باشد.

       آلبو کرک پس از امضای این قرار داد،  یک قلعه نظامی در هرمز ساخت،  و پایگاه تجاری در آنجا بنا نهاد.  از این پس آنها مزه بورژوازی را به ایران آوردند،  و بدین ترتیب با شاه و دولت و سپاه ساختند و بافتند،  هر آنچه می خواستند کردند.  اولین حکومتها و بازارها بسبک نو در ایران شکل گرفت،  و ما از این تاریخ طبقاتی و جدا شدن مردم را می بینیم.  قبل از آن اختلاف مردم ایران بزرگ با یکدیگر فقط نام قبیله آنها بود،  ولی بعد از این مرزها و سرمایه ها جدا شد و شاه ها و حاکمان،  کاخ ها ساختند و پشت آنها کوخها و کپرها پدیدار گشت.  از این تاریخ ما شاهد آثار مهمی از اختلاف طبقاتی هستیم،  بعد از هخامنشیان کاخ های شاهان دیگر چندان زیاد نبود،  یکباره پدیدار گشت.  اینگذر تاریخی ایران،  یعنی ورود استعمار و بورژوازی به ایران بسیار مهم است،  و باید توسط هم میهنان گرامی تاریخی،  در باره آنها تحقیقات وسیع و بدور از دروغ های دشمنان صورت گیرد. 

   اولین تحمیل استعماری به ایران توسط فیلیپ دوم پادشاه اسپانیا و پرتغال:

   *  آزادی مذهبی پیروان کلیسای کاتولیک در ایران.  *  عدم سازش با ترکان عثمانی و ادامه جنگ و اتحاد با اسپانیا و پرتغال بر ضد عثمانی.  *  اخذ امتیازات بازرگانی برای اتباع خویش،  یعنی اسپانیا و پرتغال.

      برای جنگها و اختلافات و کودتاها که در دوران نفوذ استعمار در ایران بوده،  باید تحقیقات واقعی صورت گیرد و از منابع دروغ نامه هایی به نام کتاب تاریخ مانند،  عالم آرای عباسی، تاریخ طبری،  که دروغ در آن زیاد است خود داری شود.  باید خیانتها و جنایت های دول استعماری در ایران شناسایی شود،  و در صورت توانایی نسبت به آنها اقداماتی جهت احقاق حق صورت گیرد.  در این زمینه انوش راوید آماده همکاری و هم فکری با علاقه مندان می باشد،  تا نسبت به محاکمه مجازی جنایتکاران تاریخی اقدام شود،  یا ایجاد تبلوری از راه راستی درحقوق تاریخی ایران.

      در سال 1578 م// 996 قمری شاه عباس صفوی با یک کودتا بر تخت سلطنت نشست،  این اولین کودتا در تاریخ سیاسی جهان بسبک امروزی است،  که در ایران اتفاق افتاد!.  همزمان بود با روی کار آمدن بورژوازی انگلستان،  که در گذر از دوران وسطی و گرفتن قدرت دریایی رو به رشد سریع در جهان،  هم چنین دوران ضربه پذیری امپراتوری ثروتمند ماورای بحار اسپانیا و پرتقال آغاز گردیده بود.  سلطنت شاه عباس رابطه ای مستقیم به اتفاقات جهان مدرن آن روز یعنی اروپا داشت،  درست در همین ایام یک هیئت انگلیسی تحت نظر سر آنتونی شرلی و برادرش رابرت به ایران رسیده،  و مورد توجه زیاد شاه عباس قرار گرفتند.  و رقابت بین اسپانیا و انگلیس در ایران آغاز شد،  مانند فیلیپ،  طی دستور العمل مورخ 15 فوریه 1594 به لزوم حفظ ارتباط سیاسی با ایران فرمان داد،  و سفیر غیر رسمی وی نیکولادی ملو به شاه عباس توصیه کرده بود،  که هرگز به وعده های سر آنتونی شرلی و دولت انگلستان اعتماد نکند،  و دوستی پادشاه اسپانیا را که دیرینه و استوار است،  همچنان نگه دارد،  و وعده کمک تمام دول مسیحی به ایران برای جنگ با عثمانی را می داد.  شرلی هم متوجه شد و اقدامات متقابل در ایران انجام داد.

      این آغاز مبارزات دول استعماری با یکدیگر در ایران بود،  منجمله برای تسلط به خلیج فارس و همه خاک ایران بزرگ،  تمام کلک ها و ترفند ها را بکار بردند،  منجمله دروغ گفتن در تاریخ و نوشتن سفر نامه های تقلبی.  پس از پرتغالیها و انگلیسی ها ملل دیگر اروپایی پای به ایران نهادند،  برای بردن سهم بیشتر از منافع حاصل از استثمار مردم ایران،  به حکومت های محلی و غیره نفوذ کرده،  خودشان چون سگ و گربه به جان هم افتادند.   ما در طول قرنها ناظر این جنگ و جدال های خشن و خونین بودیم که صدمات جانی و مالی و اعتباری به ایرانی ها رساند.  اما بدبختانه هرگز اندیشه نکردیم که اینان بر سر چه یکدیگر را بدین گونه سبعانه و دد منشانه پاره می کنند و علت نزاعشان چیست.  آیا مردم ایران بزرگ با یکدیگر دشمنی دارند یا استعمار در تاریخ برای ما چیز هایی ساخته و پرداخته؟

       در کتاب های مختلف که مقاله را از آنها نوشتم دو شکل دیدم:  پرتغال و پرتقال،  که احتمالاً هر دو صحیح می باشد.  در ضمن بگویم میوه پرتقال،  میوه ای ایرانی است و در گذشته به آن اورنج می گفتند که تعریف آنرا در چلاسر و جل می یابید،  پرتقالیها  یکبار دیگر از جنوب و بندر عباس،  که در آنجا اورنج کاشته میشد،  آنرا به داخل ایران آوردند،  و به نام کشور آنها در ایران پرتقال نامیده شد!!  یاد آوری نمایم، اورنج در زبان انگلیسی هیچ هم وزنی ندارد،  زیرا در زمان رومیها از ایران به آنجا می بردند.  واحد پولمان ریال یعنی سلطنتی،  که نامی پرتقالی است،  این موضوعها جای تحقیقات وسیع دارد،  در واقع رد پای استعمار است.  همیشه تعجب می کنم،  که چرا این دو نام را عوض نمی کنند،  و می آیند نام های بین المللی چون کامپیوتر و هلی کوپتر را برایشان حرف در می آورند.

   آیا امپریالیسم نو را می شناسید و تأثیر آن را در زندگی روزمره می دانید؟

   امپریالیسم و امپریالیست

      اصطلاح اَمپـِریالیسم  Imperialism به معنی طرفداری از حکومت امپراتوری است،  در واقع مرحله پیشرفته جامعه سرمایه داری است،  در این مرحله سرمایه داری از دوران رقابت آزاد وارد مرحله انحصاری می شود.  در اواخر قرن نوزدهم حکومت انحصارها در جوامع سرمایه داری پیشرفته جایگزین رقابت آزاد شد،  سیاستی که مرام گسترش نفوذ و قدرت چند کشور پیشرفته بر کشور های دیگر گردید.  در پایان قرن نوزدهم تغییرات فنی چشمگیری در صنایع فلزی، شیمیایی و ماشین سازی روی داد،  ظهور شیوه های جدید ذوب فلزات راه را بر کارخانه های عظیم فولاد و فلز سازی گشود.  افزایش محصولات فولادی، تکامل بیشتر ماشین سازی و احداث راه آهن را ممکن ساخت.   با کشف و اختراع انواع جدید ماشین، دینام، موتور، با خاصیت احتراق داخلی، توربین بخار، دیزل، تراموا، اتومبیل، لکوموتیو دیزل و هواپیما انگیزه ای شد برای رشد تولیدات صنعتی و گسترش حمل و نقل.  بر اثر از میان رفتن سرمایه داری خرد یا خورده بورژوازی داخلی در چند کشور اروپایی،  تراست ها و کارتل ها یا در اصل سرمایه داری کلان پدید آمد،  که متاقباً آن کشور ها دچار تورم تولید و کمبود مواد خام گردیدند،  این کشور ها برای به ‌دست آوردن امکانات لازم به کشور های دیگر و مستعمرات آنها شروع به تجاوز کردند.

      در حالی که در نیمه قرن نوزدهم رشته های صنعتی سبک در تولیدات صنعتی،  به طور عمده نساجی متداول بود،  در اواخر قرن نوزدهم نقش عمده بر عهده صنایع سنگین،  ذوب فلز، ماشین سازی، استخراج معادن، صنایع شیمیایی و برق بود،  که تجهیزات غول آسا و احداث کارخانه های عظیم آن نیاز به سرمایه های بزرگ داشت.  تکامل نیرو های مولد و روابط تولید در طی دوره سرمایه داری غیر انحصاری،  راه را برای گذار به امپریالیسم هموار نمود.  همچنین پیدایش امپریالیسم و در نتیجه تمرکز و انباشت سرمایه طی دوره رقابت آزاد در دستان گروهی از بزرگترین سرمایه داران بود،  که از طریق ورشکستگی و نابودی سرمایه داران ضعیفتر و کوچکتر حاصل گردید.  در این مرحله سرمایه داران بزرگ برای کنترل بازار و جلوگیری از بحران های اضافه تولید،  و بالا نگه داشتن سطح قیمت ها با یکدیگر متحد شدند،  و انحصاراتسرمایه داری را تشکیل دادند. این مرحله از اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن حاضر آغاز می‌شود،   مشخصه های اساسی تئوری مربوط به امپریالیسم و تجزیه و تحلیل آن، تمركز و تراكم تولید و سرمایه است که موجب ایجاد انحصارها (مونوپول‌ها) گردیده.  انحصارها در این مرحله نقش قاطع در حیات اقتصادی بازی می‌كنند. همچنین تركیب سرمایه بانکی و سرمایه صنعتی به پیدایش سرمایه مالی و الیگارشی مالی منجر گردیده،  و صدور سرمایه به جای صدور كالا اهمیت ویژه‌ای كسب کرده است.  در قرن 20 اتحادیه‌ ها و كنسول‌ های انحصاری سرمایه ‌داران،  که به صورت كارتل‏ها، تراست‏ها و کنسرسیومها جهان را از نظر اقتصادی بین خود تقسیم می ‌كردند،  در قرن 21 پایان تقسیم سرزمین‌ های و منطقه های جهان بین بزرگ ترین و ثروتمندترین دولت سرمایه ‌داری،  و آغاز تجدید تقسیم ‌ها برابر خواسته امپریالیسم نو می باشد.

      امپریالیست برای گسترش و فعالیت خود از شیوه های مختلف استفاده می کند،  منجمله فرهنگی،  امپریالیسم فرهنگی، با استفاده از قدرت سیاسی و اقتصادی، برای قبولاندن ارزش های فرهنگی متعلق به قدرت استعمار گر در میان مردم جامعه هدف،  بطور مستقیم فرهنگ آن جامعه را مورد یورش قرار می ‌دهد،  مشروح در نبرد نو پدید. اهمیت مضاعف امپریالیسم فرهنگی از این جهت است،  که استعمارگران به وسیلهٔ آن پایه ‌های تسلط سیاسی- اقتصادی را محکم کرده،  و حتی زمینه‌ های اساسی آن را ایجاد می ‌کنند.  دروغ گفتن و نوشتن در تاریخ کشورها و سرزمین ها از آن جمله است،  بدین وسیله و نیز با ترویج فرهنگ خود،  به تدریج جامعه هدف را با از خود بیگانگی  روبرو می‌کنند.  یکی از اهداف وبلاگ انوش راوید بر ملا کردن این ترفند استعمار و امپریالیست است،  که جوانان ایران عزیز کمتر به آن توجه می کنند.

   پدیده شوم جدید را بشناسید

     بسیاری از تاریخ گویان،  دوره های استعماری و پیامد قرن 20 آن،  یعنی امپریالیزم را پدیده های شوم و ظالم و مرگبار می دانند،  ولی در هر صورت در جامعه بشری اتفاق افتاده و با کنکاش علمی با دانایی قرن 21 متوجه می شویم،  که چیزی جز تاریخ تکامل و رشد جوامع بشری نبوده است.  امروز از ابتدای قرن 21 شکل دیگری از اینها با ژئو پلتیک ویژه و استراتژی متفاوت ظاهر شده،  که هنوز در جایی نام خاص برای آن ذکر نگردیده و بسیاری می گویند و می نویسند امپریالیست نو.  روشنفکران ایران بزرگ بخوبی و منسجم قادر خواهند بود،  بدور از فرد گرایی و فرد نمایی و در این فضای انبوه دروغ، دشمنان تاریخی و چهره های آن را که تولید امپریالیست نو می باشند،  شناخته و آگاهی لازم به مردم عزیز و مبارزان ایران داده،  و محکم و استوار و اصولی راه به موج نو را بخوبی خواهند گشود.  

      با ظهور اینترنت و ماهواره و همه گیر شدن آنها در دوران انقلاب یا انفجار ارتباطی و اطلاعاتی،  از ابتدای این قرن ساختار مالی در جهان دگرگون شده،  منجمله تأثیر آن در سرمایه داری با شکل های سنتی و یا ملی،  فراملی و یا اتحادیه ای را مورد تغییرات کلی قرار داده،  و شیوه دیگری که سرمایه داری بی هویت می باشد پدید آورده است.  دیگر کسی خریداران بورس ها را نمی شناسد،  و نمی داند که چه برنامه دارند و می خواهند،  و یا چه تشکیلاتی دارند،  که اصول پراتیک اجتماعی در آن نیست و سبک کار جدیدی آفریده شده،  که در آن تئوری تنگ نظری دیده می شود.  سرمایه داری بی هویت می باید مرز های نو بگشاید و کار های دیگری را سازمان دهد،  جهت منظور جدید،  امپریالیست قرن 20 توانایی کار برای آن را نداشته است،  و حال می بایست شکل دیگری از آن به میدان تکامل بیاید،  که فعلاً آنرا امپریالیزم نو می نامند.  فرو ریختن برج های دو قلو تجارت جهانی پایان کار آخرین دوران سرمایه داری یعنی فرا ملی بود،  و نوید ورود سرمایه داری بی هویت،  حمله به افغانستان و عراق و خلیج فارس،  یا در واقع خلیج همیشه فارس جهت کامیابی های آینده بینی آنها بود.

     در واقع امپریالیست نو نرم افزاری است،  که در ادامه رشد و تکامل جامعه بشری پدید آمده،  و گریز از آن اجتناب نا پذیر است،  فقط با داشتن اطلاعات واقعی و به دور از دروغ با دانایی نوین می توان وجود آنرا درک کرد،  و به خوبی این داستان را هم پشت سر گذاشت.  این نرم افزار نیازمند سخت افزاری است،  که فعلاً  کل ارتش ایالات متحده آمریکا و ناتو را شامل می شود،  و این سخت افزار نیازمند برنامه پشتیبانی است،  که بازار سرمایه داری بی هویت قرن جدید آن محیط را اداره می کند.  برای متخصصین و دست اندر کاران بیشتر و بهتر شناختن این نو پدیده،  مطالعه و پیگیری وبلاگ انوش راوید به آنها کمک می کند،  این وبلاگ دید دیگر و به دور از دروغ های تاریخ را به نمایش می گذارد،  بنابر این مطالب آن هم چیز هایی می باشد،  که قبلاً کسی امثال آنرا نخوانده است.

      مالک اصلی این سرمایه داری معلوم نیست،  چه کسانی هستند و در کجایند،  ممکن است در هر جای گیتی باشند،  در نقش پادشاه، رئیس جمهور، رهبر، پولدار، بانکی،  یا هر کس دیگر که گاهی تصورش هم نمی شود.  بنابراین جمع این سرمایه داری بدنبال هژمونی کامل اقتصادی است،  بدین منظور استراتژی خلق می کند،  که پایه های ژئوپلوتیک ندارد،  و فقط مصالح حفظ خود را می طلبد،  که در واقع سازگاری سخت و تا حدود زیادی غیر ممکن با توده ها دارد،  و این ها همان اصولی است که فاکتور های دیگری می طلبد.

    بسیاری از روشنفکران در شناخت و تحلیل امپریالیست نو،  و سرمایه داری بی هویت کوتاهی می کنند،  و مسائل را فقط سطحی و در حدود مرز های جغرافیای می نگرند.  مثلاً بحران های سرمایه داری در جهان را مالی،  و در همین حد مرزی و سیاه و سفید بررسی می کنند،  ولی در واقع گذری تاریخی است،  و تکامل به نوع جدید می باشد.  البته تحلیل ها در حدود جغرافیا لازم است،  اما باید موارد ذکر شده در این صفحه را هم کاملاً در نظر گرفت،  و در صورت لزوم از کارگاه فکر سازی کمک گرفته شود.  اگر به دور از دروغ ها و به واقعیت در باره تاریخ و تاریخ اجتماعی و تکامل جوامع بشری بدانیم،  به راحتی می توانیم مسائل و موضوعات را تحلیل کرده،  و با ایده های نو مرز های دانش را گسترش داده،  و قرن سنت گریزی را بدون مشکل پیمود.

   توجه:  امپریالیسم یا به نوشته دیگر امپریالیزم،  مکتب است،  امپریالیست پیرو آن مکتب،  من بنا بر نیاز جمله ها در مقالاتم یکی از آن واژه ها را بکار می برم،  ادامه و مشروح در فرهنگ و واژه های سیاسی.

    پیران استعمار در اوج بدبختی

      امروزه بسیاری از جوانان ایران بزرگ در رادیو و تلویزیون ها و مطبوعات کشور های سابقاً استعمار گر مشغول فعالیت هستند،  به احتمال زیاد آنها وبلاگ انوش راوید را می خوانند،  وقتی می بینند از استعمار و امپریالیست می گویم،  بسیاری از آنها بدلیل جوان بودن و عدم آگاهی های تاریخی،  برایشان مفهومی ندارد،  احتمالاً پیش خودشان خواهند گفت،  که این آقا چه می گوید،  اروپای غربی و ایلات متحده آمریکا را چه به استعمار،  امروز خودشان در بدبختی و بیکاری و بی پولی گرفتارند،  و همه در همه جا در به در دنبال لقمه نانی می گردند،  و هزار مشکل دیگر دارند.  البته داشتن درک واقعی از استعمار و امپریالیسم برای همگان لازم است،  که آنها چقدر کشتند و نابود کردند و کودتا ها راه انداختند و مرزها کشیدند،  و مردم و فرقه ها را علیه یکدیگر شوراندند،  و مهمتر از همه برای پیشبرد اهدافشان در تاریخ دروغ های بسیاری گفتند.

      لازم است توده مردم بویژه جوانان،  که اکثرآً دانش و تحصیلات آنها به تاریخ مربوط نمی شود،  توضیح اندک ولی جامع داد،  تا در حوصله اشان قرار گیرد و به اندازه ای از دشمنان بدانند،  بدین جهت مطالعه مقاله استعمار و امپریالیسم پیشنهاد می گردد.  البته این قسمت از تکامل تاریخ اجتماعی جبر طبیعی تاریخ بوده،  و نباید آنرا تنها پدیده شوم نگریست،  بلکه باید بدیها و زشتیها را از میان آن تاریخ شناسایی کرد،  راه کارها و قدم های مثبت برای اهداف بشری ابداع نموده،  و برای آنها گام برداشت.  دانستن بخش هایی از تاریخ و تاریخ اجتماعی امر مهمی است،  تا آهنگ تکامل جامعه بشری شناخته شود،  که با ایجاد نگرشی مثبت به ساختار های تاریخی اجتماعی در جهت آینده بینی استفاده گردد.  وقتی به درستی و دور از دروغ های تاریخ مسائل دانسته و درک شوند،  براحتی می توان از مرحله دیگر تکامل جامعه بشری که امپریالیسم نو می باشد عبور کرده،  گذر از این مرحله تاریخی قرن 21  نسبت به دوره های استعماری و امپریالیستی کوتاه تر خواهد بود،  ولی در صورت عدم دانش و آگاهی روشنفکران در شناخت آن،  خسارات بسیار سنگین و مرگبار در پی خواهد داشت.  پس بیایید با مطالعه و پیگیری وبلاگ  انوش راوید و اظهار نظر،  دست در دست هم در کارگاه فکر سازی تاریخ اجتماعی و رشد و تکامل آن را شناخته،  و با خلاقیت نوین آینده خوب و روشنی را رقم بزنید. 

   امپریالیسم نو و سرمایه داری بی هویت

      بسیار دیده و شنیده ام که مفسران و تحلیل گران،  شناختی از مرحله اول امپریالیسم نو قرن 21 و سرمایه داری بی هویت ندارند،  و بطور کلی این امپریالیسم را با امپریالیست قرن گذشته،  و بویژه نیمه اول قرن 20 اشتباه می گیرند،  و از آن دیدگاه کار و تحقیق و گزارش می کنند.  دانستن واقعیت های تاریخی و تاریخ اجتماعی بدور از دروغ های تاریخی،  برای تفسیر و تحلیل ها اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و برنامه نویسها خیلی مهم می باشد.  اکثراً مفسران و تحلیل گران سنینی بالای 50 سال دارند،  و بعضی توانایی های ماهواره، اینترنت و کامپیوتر را فقط  در اندازه وب، ایمیل و ارسال فیلم و عکس می پندارند،  و از این قدرت که به رقابت واقعی با بشر و برای دگرگونی های سریع در تاریخ اجتماعی آمده است،  به درستی نمی دانند.  داشتن درک واقعی از تغییرات ناپیوسته،  که پشت سر هم در قرن 21 اتفاق می افتد خیلی مهم است،  در این باره در موج نو ایرانی توضیح داده ام،  و نیز بدین منظور مطالعه و پیگیری وبلاگ جنبش برداشت دروغ ها از تاریخ ایران کمک بزرگی می باشد.  البته دانلود این مطالب در ذهن افراد بجا مانده در قرن 20 و ماقبل آن مشکل و یا غیر ممکن است،  اما ذهن های پویای ایرانی در کارگاه فکر سازی جهت سازمان آینده نگری از آنها بهره می برند.  بدین منظور و جهت روشن شدن افکار موردی،  این مقاله را تهیه کردم،  و مروراً به افزایش و گسترش آن اقدام می کنم.  معروف ترین مترجم سه زبانه فارسی، انگلیسی و اسپانیایی،  از خونه گلی،  دوستانه مقالات وبلاگ را ترجمه می کند.  مقالات وبلاگ انوش راوید جنبه گروه های سیاسی نداشته،  و نیز وابستگی اجتماعی خاص ندارد،  فقط آموزشی و در زیر مجموعه ها و گرایشات علم