پيش گفتار

      در موارد تمدن و آئین هاي کهن ساکنین بین النهرین،  تحقيق و تحليل مستقل ايراني بسيار كم است، ايرانيها مجبورند فقط متكي به تحقيقات متفرق خارجي باشند.  اميد است روزي برسد،  كه جوانان باهوش ايراني متخصص،  تخقيقات مستقل بدور از دروغ هاي تاريخ در تمام زمين هاي تاريخ و تاريخ اجتماعي داشته باشند.  تمدن و دين،  طي مراحل منطقي برابر قوانين و فرمول هاي تاريخي و تاريخ اجتماعي رشد و تكامل يافته،  و اين رشد و تكامل با شتابي كه از تاريخ و فرهنگ ياد گيري است،  ادامه داشته و خواهد داشت.  اين مقاله ادامه دارد و بازنويسي مي شود.

بین النهرین يا ميان رودان یا ئیراق

      بین النهرین يا ميان رودان،  یکى از مناطق پرسابقه و کهن آسیاى غربى یا خاورمیانه اصطلاحي،  و يا قاره كهن تاريخي مي باشد،  اين سرزمين مرکز اوليه پيدايش ادیان گوناگون جهان بوده است.  این ادیان با یکدیگر شباهت و هم رنگى بسیار داشتند،   این آئین ها تحت نفوذ یکدیگر رشد و تكامل يافتند.  این منطقه از قدیم مکان و محل برخورد تمدن هاي مختلف و نيز برخورد،  بومیان، هندوان، اروپائیان، ايرانيان،  بوده است.  معمولا بابلیان و آسوریان را سامیان شمالى مي گويند،  فنیقیان و فلسطینیان و اسرائیلیان را سامیان غربى گویند،  حبشیان و اعراب سامیان جنوبى را تشکیل مى دهند،  رجوع شود بهمختصرتاريخ جهان.

      اين سرزمين که در میان دو شط دجله و فرات قرار گرفته است،  از پر سابقه ترین سکونت گاه هاى انسان بشمار مى آید،  از جهت قدمت تاریخى آن را هم عهد مصر قدیم گفته اند.  از 3000 ق،م،  تا حدود 500 ق،م، چندین دولت پر قدرت و بزرگ بر آن حکومت مي کردند.  آنان نفوذ آئین و تمدن و علوم خود را گسترش داده،  و بر اقوام خلف تحمیل کردند.  ساکنین بین النهرین همانند دیگر مردم دوران پیشین خود، داراى عقاید و آئین هايى بودند،  و به همین جهت در میان مردمان بین النهرین بقایاى آئین توتم رواج فراوان داشت،  و آنان عقاب و گاو نر و شیر را مقدس مى دانستند،  و جان پرستى در میان آنان احترام ویژه اى یافته بود.  مردم بین النهرین بر این باور بودند،  که ارواح بطور کلى در خورشید و ماه و ستارگان مکان و منزل دارند،  که بتدریج اینها برایشان همانند خدایان نمودار گردیدند.  هر یک از شهرها خدائى مخصوص بخود داشت و خداى محلى زن بود،  از دریاى مدیترانه تا خلیج بنگال و اهالى اژه و آسیا و دراویدیان،  سکه رب النوع (مادر همگانى) را محترم مى داشتند،  و تیامات الهه اقیانوس بود.  نانا یا نینا به ایشتار خداى بابل شباهت داشت.

      هزاران خدا در عهد قدیم مورد پرستش مردم بودند،  مثلاً بابلیان خدای شمش و خدای مردوک و خدای انلیل را می‌ ستودند،  آشوریان خدای شمش و خدای مردوک و بل و نینا را می‌ پرستیدند،  و این خدایان را بر بلندی کوه‌ ها گذاشته و برایشان نیایش می‌ کردند،  و حتی نام این کوه‌ها بعد از گذشت 2700 سال، هنوز با نام آن خدایان آمیخته و عجین است. مردوک خدای بابلی، در عهد بخت‌النصر بابلی و آشور بانیپال پرستیده می‌شده،  و قبل از ورود آشوریان به اورامان،  مردم آریایی به نام کاسی‌ها در اورامان مستقر بودند.  نام خدای مورد پرستش آنها کاژه Kazha در سه‌مله (سط‌مله) و همچنین در نزدیک ییلاق زومی‌ها باقی مانده،  و به نام قله‌ کاژه (که‌لوو کاژه‌ی) معروف است.  آشوریان در عهد آشور بانیپال و شلمنصر با هجوم به کوردستان،  که در آن دوره آن را کوردستان نمری (Namri) می‌ گفتند و با تسخیر اورامان، آشوریان خدای کاژه را سرنگون کرده،  و خدای آشوری به نام مردوک را بر جای خدای کاسی‌ها قرار دادند،  که متاسفانه مجسمه این الهه مردوک تا سال 1358 بر جا بود،  اما توسط جویندگان طلا از بین رفت.  همچنین کاسی‌ها خدای دیگری در منطقه اورامان داشتند،  که سوریاش نامیده می‌ شد،  و بر روی کوه شاهو در شمال شمشیر فعلی گذاشته بودند.

      آن زمان در شمال قسمت سومر تا عرض ‍جغرافیائى بغداد،  کشور اکد شمرده مى شد،  و شهر بابل در آنجا قرار داشت.  اکدیان مردمى از نژاد سامى بودند،  در حدود 2700 ق،م،  بر دولت سومرى پیروز شدند. نخستین پادشاه اکدیان شخصى بنام سارگون بود،  سارگون سلطانى پرقدرت بود،  و توانست قسمتى از مغرب ایران،  و شامات را به تصرف خود درآورد،  و آن را به کشور خود ملحق سازد.  به فرمان سارگون،  رجال علمى کشور نوشته هاى دینى و اصول جادوئى و ساحرى و آثار علمى را مدون نمودند،  و در معبدى بایگانى کردند.

      حدود 2500 ق،م،  دوباره سومریان به قدرت رسیدند،  و با اکدیان هم آهنگ شدند،  حكومت ايلام يا در واقع بخش اول سلسله هخامنشيان به پايتختي شوش،  براي آنان رقیب بزرگى بود.  مکرر در مکرر میان ایلام و آن دولت جنگ رخ مى داد،  گاهى بخشي از ایلام جزو متصرفات آنان مى شد،  و زمانى ایلام بر دشمن پیروز مى گردید.  تا اینکه در سال 2115 ق،م،  ریم سین پادشاه پرقدرت خوزستان دو دولت سومر و اکد را برانداخت، بطوریکه دیگر آنان استقلال خود را براى همیشه از دست دادند،  و قومیت آنان در میان دیگر طوائف منحل شد. سرانجام مردم آن کشور باطراف فرار کردند،  گروهى به فنیقیه رهسپار شدند،  و بلاد آنجا را بنا کردند،  و گروهى که پرستنده خداى آشور بودند،  به شمال بین النهرین کوچ نمودند،  و اساس و شالوده دولت آشور را ریختند.

كليك كنيد:  تاريخ دين و آئين در ايران باستان

دين و آئين سومريان

      در دین افسانه اى سومریان،  در رابطه با پدید آمدن طوفان بزرگ عقايدي گسترش یافت،  آنها مي گفتند،  خدایان بودند كه انسان را از خاک رس آفریدند،  و جان را در آن پیکر دمیدند،  تا آئین خدایان را برقرار نماید،  و آنان را پرورش دهند.  پادشاهان فرزندان خدایان مى باشند،  که طبیعت را حاصلخیز و پر رونق مى سازند،  و آن فرزندان خدایان بر نباتات ریاست دارند،  و حکومت را در روى زمین اداره مى کنند.  سومریان چون از کوه هاى سر به فلک کشیده عیلام سرازیر شدند،  و بر بین النهرین دست یافتند، آن بلندى را ارج نهادند،  و آن را با ارزش تلقى نمودند،  و در نگهدارى و حفظ آن کوشش فراوان كردند. سومریان افسانه ها و الهیات سامیان را براى خود به عنوان روش و مشى اخذ نمودند.  سامیان در عصر حکومت خود،  شهرها را دسته بندى مى کردند،  و خدایان خود را در آن شهرها قرار مى دادند.  این خدایان خصلت و منش محلى مردم را در خود بایگانى و حفظ مى کردند،  و اگر شهر آنان مرکز حکومت مى گردید، خدایان شهر مرکزى بر دیگر خدایان شهرها برترى داشتند.  تعداد خدایان بابل و آشور فراوان بود،  که در یکى از کتیبه هاى آشوریان مربوط به حدود 860 ق،م،  قریب هزار نام از خدایان و فرشتگان منقوش است.

      مردم آن عصر این همه خدایان را موجوداتى آسمانى مى پنداشتند،  و علامت و منشاء نهایى آنها را در کتیبه ها،  ستاره قرار داده بودند.  مثلا خداى بزرگ بنام آنو را با یک ستاره نشان مى دادند،  و دیگر خداى را با دو و یا سه ستاره معرفى مى کردند.  در اعتقاد و باور این اقوام بود،  که پروردگاران هم همانند آدمیان خشم و آرزو دارند، و دستخوش حوادث و احتیاج مادى اند.  تنها فرق آنان با آدمیان در قدرت فوق العاده و حیات جاودانى آنان بود. ارواح بدکار از آدمیان تواناتر،  و از خدایان ناتوان تر بودند،  ارواح بدکردار بصورت انسان و تن حیوان از قبیل افعى و اژدها و پلنگ براى آزار آدمیان،  در هر گوشه پنهان بودند.  شاید این باور همان اعتقاد به تناسخ باشد،  که تا این زمان در میان بعضى از عقاید و باورها موجود است.  بعضي از اقوام گذشته اساس باور هایشان،  بر یک سلسله عقاید خرافى بدور از عقل و خرد بود،  که بعضى از آنها تا امروز با كمي تغييرات،  در میان عده اي همچنان باقى مانده است.  سومریان و اکادیان بر این باور بودند،  که هیچ موجودى ازلى نیست،  و در آغاز عدم مطلق بود،  و تدریجا در این عدم محض دو موجود پدید آمدند.  یکى موجود نر بنام آپیو و دیگرى موجود ماده بنام تیامات،  و این دو اصل تمام کائنات را بوجود آوردند،  اپیو آب شیرین را و تیامات آب شور را.

      وجود شیطان و عقیده به این موجود نامرئى،  همیشه بر سر زبان ها بوده و مردم از او وحشت و ترس داشته اند،  سومرى و آشورى و بابلیان نیز از شيطان سخن به میان آورده اند.  در یکى از کتیبه هاى قدیم اوصاف شیاطین را اینگونه گفته اند:  اینان سم هاى خدایانند.  از دیوارهاى بسیار ضخیم عبور مى کنند.  از بام هاى بلند فرود مى آیند.  گوئى طوفانند که از خانه اى بخانه اى مى روند.  هیچ درى جلو ورود آنان را نمى تواند بگیرد.  هیچ قفلى آنان را بر نمى گرداند.  همچون مار از زیر در خانه ها بدرون آن مى آیند.  چون باد از زیر پاشنه در داخل مى شوند.  زن را از آغوش شوهر و کودک را از بغل مادر مى ربایند. اینان هر کدام اسمى و کارى را بر عهده دارند،  لابارتو قاتل کودکان خردسال است،  و لاباسو علت رعشه اندام است،  و احناسو موجب سیاهى چهره و زردى رخسار است. موضوع پیدایش کرم که در یک کتیبه باستانى منقوش است،  از آثار شگفت انگیز تاریخ به شمار آمده است،  داستان آن بدینگونه ذکر شده: چون آمون خداى بزرگ آسمانها را بیافرید و آسمانها زمین را خلق کردند و زمین رودها را پدید آورد و رودها جدولها را آفریدند و جدولها مردابها را ایجاد کردند،  از میان مردابها کرم بوجود آمد.  کرم به حضور خدایان رفته و گریه کرد،  و گفت:  به من چه مى دهي بخورم،  و چه مى دهى بنوشم؟  اِآکه یکى از خدایان بود گفت:  به تو چوب معطر و استخوان خشک مى دهم،  که غذاى تو باشد.  کرم گفت:  بارالها نه چوب معطر مى خواهم و نه استخوان خشک،  بلکه میل دارم غذا و نوشیدنى را در میان دندانهاى آدمیان مقرر دارى و منزل و مکان مرا در لثه دندان جاى دهى تا از خون لثه سیراب شوم و قدرت و نیروى لثه را بگیرم.

دین و آئين بابل

       دیانت بابلی خود وارث دین باستانی مردم سومر است،  ولی به نوبه خود مراحل تکامل و ارتقا را پیموده است،  و وقتی به دوران عظمت بابل رسید،  واجد اسلوب تصوری منظم و دستگاه فکری نسبتا با ارتقایی گردیده بود.  به عبارت دیگر ریشه دیانت بابلی،  در ادوار تاریخ سومریها و اکدیها مخفی و مستور است.  بدون شبهه می توان گفت،  که آن مبادی دینی از دیانت بدوی و عقائد ساده،  یعنی فتیشیزم و آنیمیزم ابتدائی آغاز شده،  و مراتب نشو و ارتقاء را طی کرده،  و چون تمدن بابل نضج یافت،  به صورت کامل تعدد آلهه نمودار گردید.  آثار الواح گلی با خطوط میخی،  که اخیرا در ویرانه های بلاد و معابد بین النهرین یعنی کشور بابل بدست آمده،  همه موید این مدعاست.

    این سیر تکاملی دراز قریب چهار هزار سال،  در پرتو استقلال سیاسی بین النهرین و استقرار سلاله های سلاطینی،  که در آن زمان طولانی به نوبت خود پیاپی حکمرانی می کردند،  رشد و تكامل يافته است. نخست اعتقاد به خدایان خاصی در شهر های کوچک ظاهر شد،  یعنی هر شهری خدای خاص خود را داشته است،  که حافظ آن شهر و معبود ساکنین آن بوده،  و ساکنین هر شهر مقام و اهمیت خدای خود را بالاتر و بیشتر از خدایان دیگر بلاد می دانسته اند،  و بر سر آن آلهه با یکدیگر رقابتها داشته اند.  بنابر این عدد خدایان به اسامی مختلف در تاریخ دینی بابلی بین النهرین فراوان است،  هم در الواح گلی اکتشافی به وسیله باستانشناسان،  و هم در متون و منابع کتب مورخین یونان كه نام آن همه آلهه را به تفصیل ذکر نمده اند.

      مردم بین النهرین و بابل از اعتقادات و دین دارى بدور نبودند،  ولى نظر به افزایش ثروت و دارايي، سکنه و اختلاط نژادها،  و برخورد انديشه هاي گوناگون،  در اواخر حكومت بابل از حیث اخلاق و دیانت در مرتبه نازلى قرار گرفتند.  از طرف دیگر ایمان به خدایان متعدد،  و اعتقاد به سحر و جادو، فسق و فحشا،  باعث گردید که بابل با آن عظمت در برابر حمله ایرانیان خجل و سرافکنده شود.  مردم بابل مردوکرا به عنوان خداى بزرگ شناخته بودند،  و چون کوروش بزرگ پادشاه ایران وارد بابل شد،  روحانیون از وى استقبال نمودند،  و کوروش براى خداى مردم بابل مردوک احترام فراوان در نظر گرفت.  کوروش چون داخل شهر شد،  در معابد خدایان بسیار دید،  روحانیون به کوروش گفتند:  این خدایان مربوط به شهر هاى مختلف بابل است،  که یکى از پادشاهان کشور بابل آنان را به مرکز انتقال داده است.  کوروش دستور داد تا هر یک از آنان را به شهر خودش ببرند،  این عمل باعث خوشنودى مردم شهر هاى بابل گردید،  و مردم علاقه فراوانى به کوروش پیدا کردند. غیر از اعتقاد به خداى مردوک،  در بابل ادیان و آئین هایى دیگر نیز وجود داشته است،  ولي مردوک خداى آفریننده،  بر تیامات که ماده را تشکیل داده غالب گشته بود.

     بلاد بین النهرین مانند اوروک، اوریدو، لاکاش،  و بلاخره شهر اور مولد حضرت ابراهیم خلیل،  هر یک به نوبه خود خدای مخصوصی داشتند،  تا آنکه عاقبت نوبت به شهر بزرگ مرکزی یعنی بابل رسید،  پس خدای آن شهر در صدر آلهه سراسر مملکت قرار گرفت.  وقتی که سلطنت واحدی در کشور بین النهرین در پرتو سلطنت سلاله حمورابی تشکیل شد،  مردم آن خاک سر به آسمان بر افراشته،  و خدایان خود را در آسمانها جستجو کردند،  و روشنان فلکی و کواکب و نجوم آسمانی را مظاهر آلهه شمردند.  همانطور که مجسمه ها و تماثیل آن خدایان در معابد روی زمین افراشته می شد.  به زعم ایشان ارواح لطیفه آلهه در آسمانها زندگی می کردند،  و با یکدیگر گاهی به صلح و گاهی به جنگ،  و زمانی به محبت و دوستی،  و وقتی با خصومت و دشمنی به سر می بردند.  تعداد این خدایان به شماره کواکب آسمان می رسید.  در مجموعه آلهه اعصار سومری و اکدی افزون از چهار هزار اسم خدا به نظر می رسد،  که هر یک مظهر نیروئی از مظاهر طبیعت بوده اند.

     در حفاری هایی که در اماکن مختلف عراق صورت گرفته،  مجسمه خدایان بیشماری از زیر خاک بیرون آمده،  و به موزه های جهان منتقل شده است.  این خدایان صورت تکامل یافته آنیمیسم ابتدایی بوده اند.  بنابر این بابل نیز تحول و تکامل دین از فتیشیسم تا اعتقاد به خدایان را تجربه کرد.  این سیر تقریبا چهار هزار سال طول کشید،  و در پایان خدایانی که نماینده ارواح ماه و خورشید و سیارات بودند،  در شهر های مختلف مورد پرستش قرار گرفتند،  مردوك يا مردوخ در بیشتر زمانها برترین خدا بود.  در تمدن بابلیان مردوک به عنوان خدای باروری و آفرینش مطرح بود،  او در دوره حمورابی به‌عنوان محافظ بابل به شمار می‌ رفت.  گمان می‌رود نام مردوک با واژهٔ آریایی و اوستایی اَمِـرِتات به معنای جاودانگی و بی مرگی در پیوند باشد،  اما ویژگی‌ های دیگر مردوک،  شباهت ‌هایی با اهورامزدا است،  همچون او در سیارهٔ مشتری متجلی می‌ شده‌ است.  همان گونه که مردوک را با نام اَمَـر – اوتو می‌ شناخته اند،  از او با نام آریایی و کاسی ِشوگورو نیز یاد می‌ کرده‌ اند،  که به معنای بزرگ ترین سرور بوده،  و با معنای اهورامزدا (سرور دانا / سرور خردمند) در پیوند است.

      بر هر زن بابلی واجب بود،  که در مدت عمرش حد اقل یک بار در معبد زهره (ونوس) بنشیند،  و با یک مرد بیگانه ارتباط جنسی پیدا کند.  بعضی از زنان ثروتمند،  بنا بر کبر و غروری که داشتند،  نمي خواستند با دیگر زنان مخلوط شوند،  به همین جهت در ارابه‌ ای دربسته به معبد می‌آمدند،  و همراه با ندیمان و خدمتگزاران متعدد در آنجا می‌ نشستند.  ولی راهی که بیشتر زنان برای این کار پیش می ‌گرفتند، به این ترتیب بود،  كه در معبد می ‌نشستند،  و تاجی از ریسمان بر روی سر خود قرار می‌دادند.  پيوسته گروهی داخل می‌شدند و گروهی دیگر از معبد بیرون می‌ رفتند.  گذرگاه هایی به خط مستقیم به جاهایی می ‌رسيد،  که زنان در آنجا نشسته بودند،  از این گذرگاهها مردان بیگانگان عبور می ‌کردند،  تا هر زنی را که می ‌پسندند،  برای خود انتخاب کنند.

      پس از آنکه زنی به این ترتیب در معبد نشست،  حق بیرون رفتن از آن را نداشت،  مگر آنگاه که بیگانه‌ ای قطعه‌ نقره ای را در دامان او بیندازد،  و در خارج معبد با او همخوابگی کند.  بر آن مرد که قطعة نقره را می‌اندازد واجب بود،  که در آن حال بگوید:  از الاهة میلیتا مسئلت دارم،  که رحمت خود را بر تو نازل کند.  قطعة نقره هر اندازه کوچک باشد،  زن حق رد کردن آن را نداشت،  و این قطعة نقره عنوان تبرک و تیمن داشت.  زن با نخستین مردي که نقره به دامن او می‌اندازد،  به راه می‌افتاد و حق نداشت که او را رد کند،  چون با وی همخوابه شد،  و تکلیف واجبی را که نسبت به خدایان برعهده داشت به انجام رسانید،  به خانة خود بازمی‌ گردد.  زنانی که تناسب اندام و زیبایی داشتند،  زودتر موفق به انجام فريضه ديني مي شدند،  و معبد را ترک و به خانة خود می ‌رفتند.  ولی زشتي و بد ترکیبی عده اي مانع آن می ‌شود،  که بتوانند وامی را که قانون ديني بر گردن آنان گذاشته بود،  زود ادا کنند.  چه بسیارند زنانی که سه یا چهار سال انتظار می ‌کشيدند،  تا نوبت انجام امر واجبی که برعهده دارند برسد.

   علم نو تشریح و نو اخترشناسى با دين پديد آمد ــ  در ادامه رشد و تكامل دانش،  بابلیان دو دانش را بيشتر تكامل داده و بوجود آوردند،  قبلا مردم آن عصر با آن دو علم آشنائى بسيار كمي داشتند،  یکى علم تشریح و دیگرى علم اخترشناسى بود.  روحانیان دیني مردم بابل براى پیشگوئى و بدست آوردن اراده خدایان بابل،  گوسفندى را با انجام مراسم بسیار مذهبى در آغل مى بستند،  و پس از مدتى که آماده مى شد آن را سر مى بریدند،  و در جگر آن تأمل مى کردند،  و راز نهان را کشف مى نمودند.  معتقد بودند که اسرار خلقت و آینده و اراده الوهیت در آن دیده مى شود،  از این عمل و مراقبت در اعضاء حیوان علم نو تشریح پديد آمد.  از رهگذر وسائل پیشگوئى و دقت در مطالعه افلاک جوى، علم نجوم و اخترشناسى نيز پديد آمد.  از این راه بود،  که حساب و كتاب، خسوف و کسوف، ترتیب تقویم و تعیین روز شنبه براى تعطیل،  و دیگر احکام نجومى را بابلیان با حرکت سیارات و ثوابت بر بشر آن روز و امروز روشن و معلوم گردانیدند.  با دقت نمودن در نجوم و ستارگان،  نتایج فراوانى درباره جبر طبیعت بدست آوردند،  و مقیاس زمانى را بر خود آشکار کردند.

دين و آئین حتیان

      قوم حتیان در گذشته بسیار دور،  پیش از تمدن فنیقیان امپراطورى پرقدرت و پرشهرتى را در آسیاى غربى،  بویژه در کارپاس بوجود آوردند.  امپراطورى حتيان در هزاره دوم ق،م  برقرار گردید،  آريايي ها آنجا را که امروز حتیان ابتدائى مى گویند،  به تصرف درآوردند،  ولى نام کشور را تغییر ندادند.  در کشور حتیان بقایاي کیش توتم رواج داشت،  گاو هاى نر و مار هاى مقدس،  مورد احترام مردم بود،  آرینا خداى اصلى رب النوع خورشید ملکه حتیان اسم داشت،  و شوهرش طوفان خدا بود،  و قوم فروکیان وارث دینى حتیان شدند.

دين و آئین فروکى

      اقوام فروکى در سال 1180 ق،م،  پس از تسخیر تراوا در کشور حتیان،  حکومت را بدست گرفتند. قوم فروکیان از اروپا به آسیا آمدند،  و در محل کنونى آنکارا،  براى خود حکومتى برپا نمودند،  و براى تسلّط بر شرق نزدیک،  مدتى با قوم آشور و مردم مصر رقابت مى کردند.  فروکیان در این سرزمین تازه بدست آورده،  مادر خدائى بنام ما را بخدائى خود برگزیدند.  این نام را از روي نام کوه کوبلا بر وى نهادند، و آن را بعنوان روح بزرگ زمین زراعت شده،  و نماینده همه نیرو هاى مولد طبیعت مى پرستیدند،  و به زن خدا خدمت مى کردند،  و این خدمت از رهگذر زنان مقدس شناخته شده بود.  مادر خدا که یک زن بود، همسرش آتیس یک مرد بود،  مادر خدا آتیش را ناچار نمود،  که براى تعظیم وى مادر خدا خود را از مردى بیندازد و خصى کند.  بهمین سبب بود،  که روحانیان در مراسم عید خونین،  خود را اخته مى کردند،  و عضو نرینگى خویش را مى بریدند،  و در برابر مجسمه مادر خدا مى انداختند،  و آنگاه لباس زنانه در بر مى نمودند،  و حرکات زنان را تقلید مى کردند.

دين و آئین فنیقیان

      کشور فنیق فنيقيان،  در حوالى شام و در کنار و دنبال فلسطین قرار گرفته بود،  سرزمین فنیقی در کنار دریاى مدیترانه،  و در شمال فلسطین بین کوه کاسیوس و کارمل واقع شده بود.  قوم فنیقيان هرگز زیر پرچم دولت واحدى نرفتند،  بلکه باقتضاى طبیعت ساحلى،  به چندین شهر خودمختار مستقل منقسم گردیدند، که از شمال به جنوب از این قرار بودند:  شهر آراد، شهر وبیبلوس، شهر بیروت، شهر صیدا، شهر صور، شهر آکر.  در اواسط هزاره دوم ق، م،  بنادر فنیقیه از قبیل صور و صیدا و وبیبلوس،  رونق فراوان داشتند،  اما در اواخر قرن نهم ق، م،  گروهى از اشراف شهر صور محل سکونت خود را ترک نمودند،  و به ساحل آفریقا مهاجرت کردند،  و کارتاژ را بنا نهادند.

      فنیقیان چون از فلسطین آمده بودند،  دین آنان ارتباط مستقیم با همسایه جنوبى یعنى فلسطین داشت. این ملت تاجر پیشه،  که با استفاده و کامرانى و لذت فراوان از زندگى سرگرم بودند،  از خود مذهب و آئینى نداشتند،  و خدایانشان بخدایان کلده شباهت داشت.  مراسم دین مردم فنیقیه بیشتر از کلده با خون خواهى همراه بود.  زیرا در اینجا انسان را قربانى مى کردند،  و بعضى اوقات پادشاهان نیز فرزندان خود را قربانى مى نمودند.  قربانیان را با شیپور و کرنا زنده در برابر خدا مى سوزاندند،  و مادر کودک باید خود را به بهترین آرایش ها درآورد،  تا قتل فرزند خود را در میان شعله هاى آتش مشاهده نماید،  در موقع سوختن کودکان،  بانگ کوفتن طبل و آواز هاى وسائل موسیقى به اندازه اى بود،  تا کار قربانى كردن کودک پایان يابد،  و فریاد کودکان در حال سوختن در دامان خدا به گوش نرسد.

      در میان تیره هاى سامى که در جنوب سوریه زندگى مى کردند،  عادات و آدابى شبیه به آنچه در بالا گفتیم وجود داشت.  خلاصه اینکه خدایان فنیقیه بدو بخش نر بعل و ماده بعله تقسیم مى شدند،  بعل و بعله یک جفت را تشکیل مى داند،  که آمیزش آنان فراوانى را در بر داشت.  هر شهرى بعل مخصوص بخود داشت،  و آن را بنام هاى گوناگون مى خواندند،  مثلا به بعل شهر صور ملکات گفته مى شد.  اینان خدایان مرد بودند،  و در مقابل این خدایان خدایان زن نیز وجود داشتند،  که آنها را بعله یا ملکه یا آشتره مى نامیدند،  و به آنان سنبل عشق و شهوت مى گفتند.  ایشتاریامیلتا در بابل بکارت دختران پرستنده خود را بعنوان هدیه و قربانى قبول مى کرد،  و گاهى زنان گیسوان خود را به وى تقدیم مى داشتند،  یا خود را به نخستین مرد بیگانه اى که در معبد از آنان تقاضاى همخوابگى مى کرد،  تسلیم مى کردند.

      یکى دیگر از خدایان فنیقیان،  مولوخ یعنى شاه بود،  مولوخ خداى خطرناکى بود،  مردم فنیقى فرزندان خود را زنده زنده در برابر ضریح او،  بعنوان قربانى در آتش انداخته و مى سوزاندند.  یک بار که شهر کارتاژ در محاصره دشمن بود 307 ق؛م،  براى این خداى خشمناک 200 پسر،  از بهترین خانواده هاى شهر را به آتش انداختند.  در شهر کارتاژ خداى آنان از بعل و تانیت تشکیل مى شد،  و شاید این اعتقاد از افریقاى شمالى به شهر کارتاژ راه پیدا کرده باشد.  در کارتاژ اشمون خداى روئیدنیها و مرگ و تجدید زندگى بسیار مورد احترام و پرستش بود،  در کارتاژ فحشاء مقدس وجود داشت،  که عمل جادوئى آنان باعث فراوانى محصولات زمین و چهار پایان و مردم مى شد.

دين و آئين كلدانيان

  کلدانیان نیز بعضى از روزها را خوب و برخى را بد و شوم مى گفتند،  و اولین روز هفته روز تابو بود، که انجام کار در آن پلید و زشت بود،  از این انديشه یوم السبت بوجود آمد.  روز هاى هفته داراى اسامى ستارگان مقدس بود،  و مردم یونان و روم نیز این روش را بکار گرفتند.  دوشنبه روز ماه،  سه شنبه روز مارس، چهارشنبه روز عطارد، پنجشنبه روز ژوپیتر، جمعه روز اورانوس،  بودند.  به تصور آنها،  حالات خداوند در روى کودکانى،  که در آن روز متولّد مى شدند مؤ ثر بود،  کودکانى که در روز شنبه متولد مى شدند،  تحت تأثیر ماه قرار داشتند،  و بوالهوس مى شدند،  و کودکانى که در روز سه شنبه بدنیا مى آمدند، مردانى جنگجو و سلحشور مى شدند.

اين مقاله ادامه دارد و بازنويسي مي شود.

كليك كنيد:  سخنراني انوش راويد

كليك كنيد:  دروغ هاي خنده دار تاريخ

كليك كنيد:  تاريخ رود نام هاي عربي به ايران

 پیش گفتار

      از ابتدای قرن 21 تلویزیون های ماهواره ای و گسترش اینترنت،  دست اول ابزار های تهاجم فرهنگی و جنگ نرم در جهان را در دست گرفتند،  و تعدادی کشور بیشترین استفاده از این را امکانات می کنند.  بالا ترین صدمه و آسیب های مختلف اجتماعی و سیاسی را کشور هایی می بینند،  که اینترنت و تلویزیون ماهواره ای را محدود کرده اند.  از ابتدای این قرن جهان وارد جنگ بزرگی شده،  نبردی که حرف اول آن را تکنولوژی می زند،  نه مانند تاریخ های گذشته نفرات و یا محدود کردن ذهنها.  خود بخود به کشور هایی که از این دو تکنولوژی بهترین و بیشترین استفاده را می کنند،  پیشرفته،  و کشور هایی که کمترین استفاده را می کنند،  عقب مانده می گویند.  کاری ندارند که شاخص اصلی عقب ماندگی و پیشرفت،  می تواند در فرهنگ و تمدن و ادب ملتها باشد،  فعلاً آنها بیشترین ارتباطات و اطلاعات را در دست دارند،  و حرف آنها گسترش یافته و جهانی شده است.

   تهاجم فرهنگی و جنگ نرم

      از گذشته های دور تهاجم فرهنگی و جنگ نرم به موازات هم وجود داشتند،  اما امروزه عده ای با سادگی آنها را جدا از هم می دانند.  این دو پدیده نه ابزار مخصوصی هستند،  نه تاکتیک مخصوص دارند،  بلکه بر اثر تفاوت تمدنی و فرهنگی ایجاد می شود.  همیشه ملتها دوست دارند،  برتری خود را به دیگران ثابت کنند،  در گذشته ها این برتری ها را در دین و عقیده می دانستند،  اما از زمان استعمار و امپریالیسمبرتری تکنیکی و مادی حرف اول را می زند.  این ساده اندیشی بیشتر است،  که تهاجم فرهنگی را در نوع لباس پوشیدن و رفتار غریب یا گوش دادن به نوعی خاص موزیک و امثال دانست،  یا جنگ نرم را با نوشته ها و گفته های چند سایت و تلویزیون خارجی یا دو سه هک و این قبیل دانست.

      همان گونه که گفتم،  تهاجم فرهنگی و جنگ نرم از زمان پیدایش بشر وجود داشته است،  اقوام و ملتها با دروغ گفتن و رجز خوانی در تاریخ و دین ها جنگ نرم راه می انداختند،  و سلیقه خود را با تهاجم فرهنگی اجبار می کردند.  تا قبل از ورود استعمار ما ایرانیها بیش از هر ملتی در تهاجم فرهنگی و جنگ نرم در طول تاریخ پیروز بودیم،  دلایل این مهم در تمدن ایرانی نهفته است،  که در ایران و ایرانیها گفته ام.  موفقیت ایران تا زمانی بود،  که ملت های قاره کهن و سرزمین های پیرامونی قاره،  در تمدنی که درساختار های تاریخی اجتماع نوشته ام،  هم ردیف یا پائین تر از ایران بودند.  اما با ورود استعمار که رده تمدنی بالا تر نسبت به ایران داشت،  توانایی رقابت در جنگ نرم و تهاجم فرهنگی از دست رفت،  یاد آوری نمایم تمدن برتر در تاریخ اجتماعی دلیل بر فرهنگ برتر نمی باشد،  در این باره قبلاً در وبلاگ توضیح نوشته ام.  این نداشتن توانایی در رقابت و مبارزه و نبرد تا امروز همچنان باقی است،  اما در قرن 21 جهان دارد متحول می شود،  و از تمدن قرن 20 عبور می کند،  و وارد تمدن کنترل انرژی می گردد،  که کاملاً با گذشته متفاوت است،  می بایست در این باره بخوبی دانست،  تا توانست دست بالا را داشت.

      برای شناسایی و مقابله با هر کدام از این دو خط موازی،  اشخاص متخصص در علوم مربوطه نیاز است،  وارد شدن تمام مردم یا مردمانی که خود را همه فن حریف می دانند کار اشتباهی می باشد،  و در نهایت سرانجام ندارد.  در دانایی نوین قرن 21 ابتدا باید دانست،  تهاجم فرهنگی و جنگ نرم چیست،  و زیر مجموعه کدام علوم است،  تحلیل علمی آنها چگونه می شود.  آیا افرادی که،  امور فنی و حرفه ای،  پزشکی و داروئی،  نظامی و داوری،  غیره و غیره دارند،  صلاحیت برای بررسی و تحلیل داده های و مبارزه با این دو فرم را دارند.  اگر در این دانش کوتاهی شود،  مانند غلام خطا کار قاجار بتوپ نبرد نو بسته شده،  و به هبیون و نیستی فرستاده شده.  بعد از شناخت نیرو ها و دست اندر کاران این علم،  آنها باید با تشخیص زوایا و نقاطی از تاریخ تا به امروز و آینده با کمک تحلیل گران روان جامعه،  پی سازی بینش نو در پدافند ملی میهنی نموده،  همچنین مقدار و اندازه لازم برای دانستن اطلاعات مربوطه را در اختیار عموم بگذارند.  بعد از شناخت صحنه ها و سنگر های متوجه شده چگونه تاکتیک هایی لازم است،  و چه استراتژی باید پیشه کرد،  آیا این یک نبرد نو پدید است.

      از نظر انوش راوید این یک نبرد نو پدید است،  زیرا تا کنون علمی شناخته شده نبود و پنهانی کار خودش را می کرد.  چند سال است پیگیر بزرگترین جنگ نرم،  یعنی دروغ های تاریخ هستم،  متوجه شده ام کسی به این جنگ مهم نرم تاریخی اهمیت نداده بود.  جنگ نرمی که از دو هزار سال پیش آغاز شده و در وبلاگ کاملاً توضیح داده ام،  حتی دشمنان در گذشته ها با دادن کلیک سفید را سیاه کردند.  در این کارزار تاریخی ایران با داشتن فرهنگ برتر تا قبل از استعمار پرت و پلاها و رجز خوانی های دشمنان را دفع و بی توجهی می کرد،  و با نوروز و شاهنامه فردوسی و مولوی و حافظ و خیام و انبوهی از شاعران و نویسندگان ایران جنگ نرم را برده بود.  تا اینکه سر و کله استعمار از قرن 16 پیدا شد،  و با ورود تمدن جدید اما ایران هنوز مرحله ای عقب تر از اروپا بود،  بنابر این نتوانست در مقابل نوع جنگ نرم که دروغها و رجز خوانی های تاریخی بود پیروز شود.  ایران خیلی سریع به توپ سرنوشت بسته شد،  و کلی دروغ های تاریخی وارد کتاب های درسی شد،  دشمنان خوشحال که فهمیدند می توانند براحتی ایران را در جنگ نرم شکست دهند.  تا اینکه وبلاگ و اینترنت وارد کارزار جهانی شد،  و انوش راوید جان دوباره گرفت،  دست به افشا گری های گسترده درباره دروغ های تاریخی زد،  که مورد توجه کارشناسان واقعی تاریخ و تاریخ اجتماعی قرار گرفته است،  و در نظرات و پیوند ها بخوبی مشخص است.  با یک جمع بندی براحتی متوجه می شویم این یک نبرد نو پدید است.

      جنگ نرم،  جنگی که در آن نه تیری شلیک میشود و نه خونی میریزد،  نه خمپاره ای پرتاب میشود و نه بنایی ویران میگردد.  بنا بر تعریف جنگی است که قابل رویت نیست،  در آن سرها بجای آنکه با شمشیر بر زمین افکنده شوند،  با پنبه از تن جدا میشوند،  نه دردی، نه خونی.  بعبارت دیگر،  جنگ نرم یک جنگ بسیار جدی و واقعی ست،  نه وهم است نه توهم،  دارای سازمانی است و سامانی،  سرداری دارد و افسر و لشگری.  اما این لشگر وسیع و عظیم نه در بیرون که در درون است،  که به میدان نبرد میرود.  جنگ نرم یعنی جنگ با تنوع و تکثر،  اختلافات و تضاد های طبقاتی، غنی و فقیر،  کار فرما و کارگر،  فرامانروا و فرامانبر.  جنگ نرم یعنی انکار آنچه واقعیت دارد و حقیقت است،  جنگ نرم پوششی است بر جنگ سختی که دشمنان تاريخ و ملت ايران و قاره كهن بويژه استعمار و مپرياليسم،  علیه مردم از زماني دور آغاز نموده اند.
   جنگ نرم اشكال و ترفند هاي گوناگوني دارد،  در انواع علوم با ديدي روشن و قابل رد يابي است،  در اين جنگ با انتشار علوم و دانش هاي دروغي و كذب حريف را گمراه مي كنند.  حتي دانشگاه هايي كه از يك دلار نمي گذرند،  با دادن بورس هاي تحصيلي بويژه در تاريخ،  سعي مي كنندعده اي جوان را وادار كنند تا دروغ هاي تاريخي را بياموزند و گسترش دهند.

      جنگ نرم واژه ای است،  که طی ده سال گذشته شنیده ایم،  و درباره آن طی این مدت بدلیل اینترنت و ماهواره زیاد گفته شده،  حتی در باره آن آموزش هایی به جوانان نظامی و دولتی می دهند.  از نظر انوش راوید محتوای تمام این آموزش ها و گفته ها درباره، جنگ نرم، جنگ روانی، تهاجم فرهنگی، انقلاب مخملی، انقلاب رنگی، نافرمانی مدنی، براندازی نرم، تهدید نرم،  سطحی هستند.  البته ممکن است،  گاهی هم گمراه کننده و یا در جهت تاکتیک های دشمنان در نبرد نو پدید باشند،  باید توجه داشت، جنگ سایبری، هم چاشنی جنگ نرم شده است،  در صورت تقاضا هر کدام از این موضوع ها را بررسی می کنم.    

   برخى از اهداف جنگ روانى:  

 * 1 ــ  تأثیر گذارى بر افکار ملت های مورد هدف بر پایه دروغ های تاریخی.

 * 2 ــ  ترساندن از فقر یا قدرت خارجى سرکوبگر و دعوت به تسلیم و سازش.  

 * 3 ــ  اختلاف افکنى در صفوف مردم و مقام هاى نظامى و سیاسى.  

 * 4 ــ  اشاعه بذر یأس و نومیدى در میان مردم و بویژه نسل جوان.

 * 5 ــ  کاهش روحیه و کارآیى رزمى جهت زمان جنگ نظامى.

 * 6 ــ  ایجاد اختلال در سامانه هاى کنترلى و ارتباطى کشور هدف.

 * 7 ــ  تبلیغات سیاه بوسیله شایعه پراکنى، جوسازى، نمونه سازی.

 * 8 ــ  ایجاد حرکت هایی به دلیل مسائل مذهبى، قومى، سیاسى و اجتماعى.

 * 9 ــ  تلاش براى بحرانى و حاد نشان دادن اوضاع از راه ارائه اخبار و تحلیل های نادرست.  

 * 10 ــ  پخش شایعات و دامن زدن به آن براى ایجاد جو بى اعتمادى و ناامنى روانى.

      همچنین یکی از مهمترین تاکتیک های نبرد نو پدید،  در داستان دروغ اسکندر مقدونی و حمله دروغی مغول نهفته است،  یعنی با انواع ترفند ها خود و کشور های امپریالیسم قرن 20 را بیش از اندازه قدرتمند،  و دارای توانایی نشان می دهند.  شناختن تاکتیک های تاریخی جنگ نرم،  با مطالعه و پیگیری وبلاگجنبش برداشت دروغها از تاریخ ایران امکان پذیر است.

   اهداف کلی از نبرد نو پدید علیه ایران و قاره کهن:

  * 1 ــ   تسلط بر مناطق ژئوپلتیکی و ژئواستراستژیک در قاره کهن.

  * 2 ــ  کنترل شریان انتقال نفت و گاز،  و جلوگیری از قدرت گرفتن نظامی قاره.

  * 3 ــ  حذف و یا کنترل نظام های چالش گرا در برابر هژمونی قدرت های جهانی.

  * 4 ــ  ممانعت از ایجاد اتحادیه های نظامی و امنیتی در قاره کهن.

  * 5 ــ  همسو نمودن کشور های هدف با سیاست های قدرت های جهانی.

  * 6 ــ  فرصت سازی اقتصادی برای کشور های امپریالیستی قرن 20 .

  آیا بمنظور پاتک می بایست خط قرمز یا دایره بسته کشید؟

   جنگ فرهنگی

      از ابتدای تاریخ بشر و پیدا شدن تمدنها جنگ فرهنگی هم پیدا شد،  جنگ فرهنگی با تبادل فرهنگی تفاوت دارد،  جنگ از نبرد می گوید،  فرهنگی آن بدون اسلحه و خون ریزی مستقیم است.  همانگونه که در تعریف فرهنگ قبلاً در وبلاگ نوشته ام،  در تبادل فرهنگي ملتها برای تأمين نياز هاي فرهنگی خود با هم ارتباط دارند،  و مانند نقل و انتقال اجناس،  نياز هاي فرهنگی خود را با يكديگر تبادل می کنند،  و يا به خريد و فروش موارد فرهنگی دست می زنند.  ولي در جنگ فرهنگي ملت های پائین دست در ساختار های تاریخی اجتماع،  مورد تهاجم بالاتر ها قرار مي ‌گيرند.  ملت های پائین دست در تاریخ اجتماعی ممکن است فرهنگ بسیار بالایی داشته باشند،  اما تمدن جلوتر آنها را علنی یا غیر علنی تهدید می کند.  در بسیاری مواقع فرهنگ ملت پائین دست در ساختار تاریخ اجتماع در مقابل این تهدید ها که تهاجم فرهنگی می باشد مقاومت می کند،  برخورد این پدآفند، با تک فرهنگی،  جنگ فرهنگی حاصل می شود.  اما تمدن بالاتر با در دست داشتن ابزار های جدید،  اجتماعی، نظامی، دولتی، فرهنگی،  براحتی می تواند ملت پائین دست را شکست دهد.  مانند قبل از قرن 20 تمام ایرانی ها از البسه سنتی استفاده می کردند،  اما با ابزار تولید پارچه و دوزندگی،  براحتی لباس های سنتی گران قیمت و سخت دوز از تن ایرانی ها بیرون آمد.

      تبادل فرهنگی بین دو ملت در یک تاریخ تمدن حاصل می شود،  و طرفين با خريد و فروش سعي مي‌ كنند،  بهترين و با كيفيت‌ ترين جنس يا دارايي خود را عرضه كنند،  كه قدرت رقابت را داشته باشد.  در تهاجم‌ فرهنگي‌ سرزمین جلوتر در تاریخ اجتماعی فرهنگ خود را به جامعه مورد تهاجم وارد مي كنند.  باید توجه داشت تهاجم فرهنگی بی دلیل حاصل نمی شود،  فرمول ها و فاکتور هایی دارد،  که در تاریخ اجتماعی نهفته است.  اولین تهاجم فرهنگی مهم در تاریخ توسط رومی ها که مردم غرب قاره کهن و با تمدن شاه خدایی بودند،  و از مقابل سربازان خشایارشا هخامنشی فرار کرده،  و به روم نزد اتروسک های اقوام خود رفته بودند،  به قبایل بدوی اروپایی تحمیل شد.  در دوران استعمار کشور های استعماری تمدن و فرهنگ بورژوازی خود را،  به ملت های دیگر دادند یا اجبار کردند.  در قرن 20 کشور هایی که در دوران امپریالیسم بودند همان راه را ادامه دادند.  اما در قرن 21 وضع فرق کرده است،  تقریباً تمام جهان در یک تمدن می باشند،  فقط در گوشه هایی از فرهنگ با یکدیگر اختلاف دارند.  و جهان می رود که در ادامه قرن وارد تمدن کنترل انرژی گردد،  بنابر این فرهنگ جدید هم شکل می گیرد.   نبرد نو پدید باز نویسی می شود،  و ادامه دارد.

     دروغگویی بی بی سی در تاریخ

      در 18 آبان 1389 تلویزیون فارسی BBC در ادامه گاه گاه دروغ پردازی های تاریخی خود،  یک فیلم 45 دقیقه ای درباره حرکت و حمله و جنگ الکساندر مقدونی در ایران بزرگ نشان داد،  که سراسر دروغ پردازی های ساده لوحانه بدون مدرک و سند بود.  بریتانیائی ها فکر می کنند مردم جهان مانند خودشان ساده هستند،  که هر پرت و پلا را قبول کنند.  قرن های استعماری گذشته است،  و اینک جهان در سطح دیگری از تمدن قرار دارد،  در ساختار های تاریخی اجتماع و مقالات دیگر نوشته و توضیح داده ام.  در این فیلم با حقه بازی مسیر الکساندر مقدونی را طی کردند،  و همانند تاریخ استعماری با گفتن پرت و پلا های بی نشان و مدرک،  قصد اغفال داشتند.  حتی در این دروغ ها از حمله چنگیز مغول گفتند،  ولی یکبار از موفقیت های تاریخی و اجتماعی ایران و ایرانی نگفتند.  انگلیسی ها می خواهند با این دروغها برای خودشان و اروپا اسم و رسمی در تاریخ دست و پا جور کنند،  نمی فهمند که دروغ آخر عاقبت ندارد.

      ابتدا در این فیلم کذایی با نشان دادن مقداری پاپیروس مصر باستان،  و لوح بابلی می خواستند وانمود کنند،  که دارند سند تاریخی در باره حمله اسکندر مقدونی رو می کنند.  با همان پندار ساده لوحانه انگشت روی یک پاپیروس گذاشتند و گفتند،  اینجا نوشته الکساندر،  و سعی کردند وانمود نمایند،  که این پاپیروس ها درباره اسکندر مقدونی می باشند.  مجری و گروه فیلم برداری در قرن 21،  به همراه یک گردان زره پوش و تعدادی هلی کوپتر نیرو های ائتلاف،  با ترس و لرز آشکار،  در شمال عراق بدنبال رد دروغ نامه های اسکندر مقدونی می گشتند.  مجری گوینده فیلم سعی می کرد،  با تعریف های هیجان دار و شور انگیز به دروغ های تاریخی جنبه واقعیت بدهد،  و کلی چاخان سرهم می کرد،  مثلا جوی کوچک آبی پیدا کردند، و گفتند اینجا رود گمل است و هنوز کمی آب دارد،  کنار آن دشت گوگمل است،  و اینجا اسکندر داریوش هخامنشی را شکست داد.

      این فیلم نشان داد که تاریخ دان های بریتانیا در دروغ الکساندر مقدونی گیج و منگ شده اند،  با تمام ترفند هایی که بکار بردند،  با سادگی و ندانسته چند بار به دروغ بودن داستان اسکندر اعتراف کردند.  آنها با نشان دادن تکه فیلم های سینمایی از مثلاً جنگ داریوش با اسکندر،  می خواستند فیلم کذایی مستند خود را شاید کمی واقعی جلو دهند.  در جای دیگر می گوید،  هر چه بشرق مدیترانه تا افغانستان و تاجیکستان می رویم،  اسکندر در فرهنگ شفاهی مردم جایگاه ویژه ای دارد،  آن ساده نمی داند که اسکندر اشکانیاست نه الکساندر مقدونی.  از رشوه گرفتن و ترسیدن و غیره و غیره در سپاه ایرانی گفتند،  حتی با نشان دادن موزائیک تصویری بدون هیچ مدرک و سند آنرا به اسکندر مقدونی نسبت دادند.

   عکس تکه موزائیک تصویری باستانی،  که بدون هیچ مدرک و سند آنرا به اسکندر مقدونی نسبت می دهند،  عکس های شماره 1400 A , B.

 پرسش:  چرا بریتانیای استعماری این همه در تاریخ دروغ گفته و تاریخ بافی کرده بود؟

   افراد موزه بریتانیا با زرنگی انگشت روی یک پاپیروس مصر باستان و یک لوح بابلی گذاشتند،  و خواندند الکساندر و با دروغ و دونگ گفتند،  منظور حمله و جنگ بزرگ اسکندر مقدونی است،  آنها با سادگی فکر می کنند دیگران چون خودشان هستند،  عکس های 1403 A , B.

   کلیک کنید:  تشریح و تحلیل لوح های بابلی

      در این فیلم که می خواهند وانمود کنند تحقیقاتی است،  دروغ های زیادی گفته می شود،  در واقع این جفنگ های جنگ روانی و جنگ نرم،  علیه ملت های قاره کهن،  بویژه ایران است.  در تمام فیلم بی سوادی عمیق،  خراب و بی اهمیت نگه داشتن پاپیروس ها و لوح های بابلی،  ندانستن جغرافیا و بسیاری چیز های دیگر کاملاً پیدا بود.  در تمام دوران استعماری،  انگلستان و کلیه عوامل آنها در منطقه،  و همچنین چهره ها و کارگزاران استعماری،  جملگی با دستور از لندن،  کوته بینانه ترسان با هر زبانی گفته اند،  ایران و ایرانی وجود نداشته و تمدن ایرانی نبوده است.  البته اینها بی اهمیت تر از آن است،  که بیش از چند سطر پاسخ داده شود،  ما بزرگتر و قوی تر از تصور آنها هستیم،  باید به آینده بیاندیشیم.  عزیزان، جوانان عزیز متخصص ایرانی،  کمی بیشتر بجنبید و در تمام زمینه ها تلاش نمایید،  دشمنان استعماری و امپریالیسم سابق را در تاریخ و تاریخ اجتماعی گرفتیم،  ایران می تواند سریعتر وارد تمدن جدید کنترل انرژی شود.

    توجه:  هم میهنان عزیز،  جوانان باهوش ایران،  این آخرین بار نخواهد بود،  که آنها در تاریخ و تاریخ اجتماعی دروغ می بافند و می گویند.  آنها باز هم با ترفند های جدید و شیوه های نو دروغ خواهند گفت،  هوشیار باشید و مچ این دروغگو ها را بگیرید،  و به همه مردم ایران و قاره کهن آگاهی لازم را برسانید.  از شرافت تاریخی خود و ایران دفاع نمایید،  نگذارید با دروغها ترفند های جدید سیاسی و اجتماعی بسازند.  البته در اینجا یاد آوری نمایم اینگونه دروغ گویی ممکن است چند دلیل داشته باشد، ابتدا در گمراهی بودن از جمع آوری و داده های تاریخی قرون استعماری،  و یا به تعریف دیگر ندانستن تاریخ،  و سپس اجرای ترفند های سیاسی متعاقب آن برنامه.  اینها دلیل بر این نیست،  که بخش های مختلف برنامه های آنها،  یا امثالشان در کشور های دیگر را بطور کامل دروغ یا واقعیت دانست،  بلکه باید تحقیق و تحلیل های تخصصی خود را داشت.  مثلا حتی در بسیاری برنامه ها،  از تاریخ ایران و شاهان و بزرگان تاریخی ایران تعریف و تمجید می کنند،  که جای سپاس دارد،  ولی باید در همه موارد کار آنها را به نقد و تحلیل کشید،  تا بدانند جوانان باهوش ایران هوشیار تر از دیدگاه آنها می باشند.  آنها را جا بگذارید و عقب اندازید،  بسیاری از چهره ها و کارگزاران امروزی آنها ایرانی هستند،  و ته دل آنها ناسیونالیسم برتر ایران است،  و به انگلیسی بودنشان می چربد،  رویشان کار کنید.

کلیک کنید:  علم و آینده

کلیک کنید:  هلنیسم دروغی دیگر

کلیک کنید:  ماجراهای پند آموز تاریخی

 انسان ها در سراسر جهان با عقاید و منش های گوناگون زندگی می كنند. گاهی اختلاف نظر بر سر كوچكترین مسائل باعث درگیری و حتی جنگ های بزرگ شده است. این مسئله در تك تك برگ های كتاب تاریخ مشهود می باشد. در این میان اقوام و مللی پیروز بوده اند و توانسته اند حركت نسل های بعدی خود را پیشاپیش پیرو خود سازند كه همواره ریشه و اصالت خود را به عنوان یكی از سلاح های معنوی قرار می دهند. و با تكیه بر آن بر اجانب خود ضربه زنند. این مسئله موجب می شود مردم یك كشور با ذهنیت روشنی كه از اجداد خود دارند با انرژی بیشتر و سپر قرار دادن گذشته باشكوه خود شتابی بیش از پیش برای رسیدن به آن شكوه و یا حفظ آن بگیرند.

یكی از آن ملت هایی كه گذشته ای سراسر شكوه و عظمت آن را همراهی می كند ما مردم ایران زمین هستیم. تاریخ باشكوه ما چه پیش و چه پس از اسلام دارای ژرف ترین نكات فرهنگی می باشد كه متاسفانه امروز تنها نامی از آن ها باقی مانده است. به طور مثال دروغ و ریا از منفور ترین اعمال نزد ایرانیان باستان بوده است كه امروز می بینیم از رایج ترین اعمال میان ماست.

هدف این وبلاگ آشنایی شما با گذشته خویش برای ایجاد انگیزه و حركت بسوی بازسازی سرزمین اهوراییمان است. ما اعتقاد داریم پیشینه با شكوه به تنهایی سعادت به ارمغان نمی آورد اما اگر ما بدانیم كه روزگاری قله های افتخار از آن ما بوده است دورخیز ما بسوی اوج افتخار بلند تر خواهد بود.

در پایان باید عرض كنم امروزه كه جهان به عرصه ای برای كسب قدرت بیشتر و چپاول ملت های ضعیف شده است ما نباید گوی مغلوب باشیم و ملعبه دست بزرگان قدرت باشیم. و این تنها بوسیله مبارزه تا پای جان امكان پذیر است. و اینجاست كه هویت نقش اساسی خود را نشان می دهد. كه خوشبختانه كمتر كشوری است كه از این نظر بتواند از ما سبقت بگیرد. پس ای فرزند آب و خاك ایران زمین گذشته خویش را بیاد بیاور و آن را اولین و آخرین گلوله خلاص برای اهریمنان قرار ده. اما فراموش نكن كه آن بدون تلاش و همت تنها نسیمی است خوشایند برای بد خواهان. 

 بخش اول،  بخش دوم در اینجا

   پیش گفتار

      در واقع و با دید درست براحتی می توان سرزمین هایی را که با کشور ایران کنونی هم تاریخ هستند، به شش بخش اصلی وابسته تقسیم کرد،   سرزمین غربی شامل کشور عراق کنونی،  سرزمین شمال غربی شامل کشور های آذربایجان و ارمنستان،  سرزمین مرکزی شامل کشور ایران کنونی،  سرزمین شرقی شامل کشور افغانستان و ایلات سرحدات و بلوچستان،  سرزمین شمال شرقی شامل کشور های آسیای میانه اصطلاحی،  سرزمین جنوبی شامل کشور های جنوب خلیج فارس.  از ابتدای سال آریایی میترایی، تمام این مناطق تحت پوشش یک فرهنگ تاریخی بوده،  و مرز های قبیله ای آنها در هم تنیده شده بود.  این پست ادامه دارد و باز نویسی می شود.

میان رودان تاریخی

      میان رودان تاریخی که بین النهرین هم گفته می شود،  یکی از مهمترین سرزمین هایی است که در طول تاریخ تمدن ایرانی پیوسته به تاریخ ایران بوده است.  پس از جنگ جهانی اول،  و متلاشی ‌شدن امپراتوری عثمانی،  در سرزمین تاریخی میان رودان،  که میان دو رودخانه‎ بزرگ غرب آسیا  یعنی دجله و فرات قرار دارد،  کشور عراق تأسیس شد.  در واقع این کشور و چندین کشور کوچک دیگر در قاره کهن، بر پایه برنامه ‎ریزی‎ و سیاست های استعماری کشور سازی انگلستان ایجاد شده اند.

دریای فراخ کرد

      در بسیاری از نوشته های قدیمی ایران، مربوط به هزاره های دوم تا چهارم آریایی میترایی،  نام دریای فراخکرد آمده است،  و بسیاری آن را به اشتباه یک دریا یا رودخانه می دانند،  و باعث تعجب شده است،  که چرا در همه طرف وجود دارد.  فراخکرد در جنوب ایران خلیج فارس است،  در شمال ایران دریای خزر است،  و در مدیترانه و دریای سیاه است.  در اینجا بگویم،  که تا هزاره چهارم آریایی میترایی،  می پنداشتند دریاچه خزر یک دریای آزاد است،  و از آب های فرخکرد می باشد.

      دریای فراخ کرد به معنی اقیانوس امروزی است،  و این نام براحتی به ما می گوید،  که در هزاره های اول تا نیمه هفتم آریایی میترایی،  ایرانی ها می دانستند زمین گرد است زیرا:

   فراخ = فراخ، بزرگ، گشاد، + کرد = گرد،  درباره کرد که گرد می شود،  می توانید از پیرمردان و پیرزنان روستایی دور دست مدرسه نرفته بپرسید،  آنها گرد را کرد می گویند.  امروزه کرد به معنی انجام دادن کاری آمده است،  و اصطلاح "گردش کن"  هم به همین معنی می آید.

   نقشه دریای فراخکرد و دجله و فرات و اروند رود،  عکس شماره 5869.  جهت مطالعه پرسش و پاسخ های مربوط به دریای فراخکرد،  به وبلاگ گفتمان تاریخ بروید.

   قابل توجه:  در هزاره های اول تا شش آریایی میترایی،  اقوام مختلف برای هر کدام از دریاها نامی گذاشته بودند،  که بنا به موقعیت جغرافیایی و انسانی آنها تعیین شده بود.  به مرور این نامها را بررسی می کنم،  و در همین پست می نویسم.

رود دجله

      رودخانه دِجله با ۱۹۰۰ کیلومتر طول،  سی و هشتمین رود جهان است،  که از دامنه‌ های جنوبی رشته ‌کوه توروس در شرق ترکیه سرچشمه می‌ گیرد،  پس از ورود به کشور عراق از میان شهر های بزرگی چون بغداد و موصل عبور کرده به اروند رود می ریزد.  دجله رود پر آب و بزرگی است،  به گونه ای که میان بغداد و موصل کشتی‌ هایی در آن حرکت می‌ کنند،  که از نظر بازرگانی اهمیت بسیار دارد.

      نام این رود در زمان سلسله هخامنشیان تیگره بوده است،  به معنی تیز = تند و سریع + رو = رونده، که با آوای اربی (عربی) دجله شده‌ است.

   ــ  شهر های مهم مسیر رود دجله:   دیاربکر، بسمل، حصن کیفا، جزیره ابن عمر، موصل، تکریت، سامرا، کاظمین، بغداد، عماره، کوت.

   ــ  سر شاخه‌ها رود دجله:  عنبر، کورو، پاموک، هازرو، باتمان، گَرزان، گوک‌سو، ساوور، بوتان، خابور کوچک، زاب بزرگ، زاب کوچک، العظیم، سیروان (دیاله).

رود فرآت

      فرات یکی از دو رود بزرگ منطقهٔ میان ‌رودان (بین‌النهرین) است،  که در غرب دجله قرار دارد،  و از کوهستان ارمنستان سرچشمه گرفته،  و به سوی آشور، سوریه، بابل روان است،  و به اروند رود می ریزد.  فرات و دجله دو رودی هستند،  که منطقه میان‌ رودان را مشخص و محدود می ‌کنند.  فرآت به معنی فر = رونده با شکوه + آت = آتش است،  زیرا این رود از میان زیارتگاه های مهم کهن،  مانند شهر های باستانی بابل و دورا اورپوس و... عبور می کند،  قبلاً درباره آنها نوشته ام.

   عکس بمباران دجله و بغداد در جنگ دوم خلیج فارس،  عکس شماره 6293 ،  در این جنگ امپریالیسم سرمایه داری،  دشمنی خودش را با ملت های قاره کهن و بخش شرقی ایران تاریخی بخوبی نشان داد.

اروند رود

      اروند رود تاریخی از محل تلاقی دو رود دجله و فرات در شمال شهر بصره کنونی تشکیل می شد، اروند رود به معنی رود ایر ها می باشد،  ار = ایر = قوم یا ملت ایر + وند = وابسته + رود.  این رود از همریزش رود های دجله، فرات و سپس کارون تشکیل شده است.  دجله و فرات پیش از پیوستن به کارون در شهر قرنه کشور عراق در ۳۷۵ کیلومتری جنوب شهر بغداد به هم می ‌پیوندند.  درازای اروند رود از قرنه تا ریزشگاه آن در خلیج فارس ۱۹۰ کیلومتر است.  ریزشگاه اروند رود در میان شهر ایرانی اروند کنار و شهر عراقی فاو است.

   اروندرود کنونی،  رودخانه پهناوری در جنوب غربی ایران و در مرز ایران و عراق است،  که از رود های دجله و فرات و کارون تشکیل شده،  و به خلیج فارس می ریزد.

   عکس منظره تاریخی حدود 1310 خورشیدی از اروند رود ایران،  عکس شماره 1248.

   خروش فریدون از شاهنامه فردوسی

       فریدون بخون خواهی پدر خویش روی به پیکار نهاد،  در خرداد روز (ششم) با سپاه و پیلان و گردانها  و بار و بنه راه اروند رود پیش گرفت.  چون بدانجا رسید از نگهبان رود خواست که کشتیها بر آب افکند و سپاهش را بدان سوی رساند.  نگهبان رود،  فرمان نبرد و گفت بفرمان ضحاک تازی نباید بگذارم که پشه ای هم بی دستور و مهر شاه از این آب بگذرد.  فریدون از این پاسخ خشمناک شد،  باسب بر نشست،  خود و سپاهش بی باک از آن رود ژرف گذشت و تازین اسب بآب فرو رفتند و بخشکی رسیدند و از آنجا بسوی بیت المقدس شتافتند.  بیت المقدس را در پهلوی گنگ دژ هوخت خوانند.

   ــ  لازم به یاد آوریست،  تازی همان تاجی است،  به معنی نام شهرها و روستاهای ایران مراجعه شود.

   نقشه مسیر فریدون و عبور از اروند رود،  عکس شماره 5872 .  محل عبور از اروند رود به شماره یک مشخص است.

  توجه:  کما بیش 50 درصد از آب‎ رودخانه‎ دجله از کوه‎ های زاگروس (ایران) سرچشمه می‎ گیرد،  با توجه به آبدهی دجله و فرات،  حدود 60 درصد آب رودخانه‎ اروند رود،  از پیوستن این دو رودخانه‎ تشکیل می ‎شود.  میزان زیادی از آب رودخانه ‎های فرات و دجله، در اثر سد ‎سازی‌ های زیاد کشور های ترکیه و سوریه و عراق،  بر روی آن‎ها کاهش یافته است.  بر اثر این سد سازی های نیمه دوم قرن 20 میلادی، ارزش کشتی رانی رودها از بین رفته است.  فقط اروندرود ایران ارزش واقعی کشتی‎ رانی دارد،  زیرا رودخانه‎ کارون بزرگ ‎ترین رودخانه‌ ایران بدان می ‎پیوندد.

   مهم:  قرن 21 قرن کنترل انرژی و آب است،  جوانان باهوش ایران باید به مهم سد بندی های بی حساب و کتاب کشور های دیگر به روی رودخانه هایی،  که آب آنها به ایران می آید توجه کنند.  زیرا در آینده کشور ایران با مشکل کم آبی و بی آبی مواجه خواهد شد،  هر چند که هم اکنون نیز چنین است.  در وبها بگویید و بنویسید،  و درباره سد سازی های بی رویه و بدون اجازه و هماهنگی با ایرانیها،  بروی رودخانه هایی که از نظر تاریخی ایران حق آبه دارد اعتراض کنید.  باید بشدت تمام از حقوق تاریخی ایراندفاع کرد،  زیرا دشمنان تاریخی ایران،  با گفتن و نوشتن دروغ در تاریخ،  هر آن هر چه بیشتر از ایران و ایرانی می ربایند.

   عکس معدن طلای روشا در کشور رومانی،  عکس شماره 4095 ،  این معدن طلا در راستای جغرافیای تاریخی ایران بوده است،  قبلاً در اینجا از آن نوشته ام.

   طلای ایران و بلخ تاریخی

      از گذشته های دور طلا ارزش خاص خودش را داشت،  در تمام دوران های تاریخ از طلا برای تزئین و قدرت استفاده می شد،  در خاک کنونی ایران دو معدن طلای تاریخی وجود دارد،  که از زمان ایلامیها مورد بهره برداری قرار می گرفتند.  در کتیبه داریوش بزرگ در کاخ شوش نوشته شده که طلا های کاخ را از بلخ و سارد می آوردند،  ترجمه و تلفظ بلخ از آن کتیبه بدرستی معلوم نیست،  ولی آنچه که مسلم است در حوالی ولایت بلخ افغانستان کنونی معدن طلا وجود ندارد،  در زیر مکان های طلا دار افغانستان را نوشته ام.  در واقع،  بلخ یا باختریش با هر تلفظ دیگری به این منظور،  حدود یکی از شهرستان های تکاب یا صائین دژ یا میاندوآب می باشد،  که در کناره های سیمینه رود و زرینه رود قرار دارند،  که گاهی در تاریخ بنام سیحون و جیحون نامیده شده اند،  بنظر من و با جمع بندی های کلی میاندوآب انتخاب اصلی است،  در آینده نزدیک با یک سفر ده روزه به آن نواحی،  دقیق تر خواهم گفت بلخ تاریخی باخترکجا بوده است.

      در طول تاریخ مهاجرت های متعددی انجام پذیرفته،  که دلایل زندگی و دینی و غیره داشته است، مردمانی که بجای جدید می رفتند دوست داشتند نام محل قبلی خود را در جای جدید بگذارند،  نمونه آن در تمام  قاره آمریکا از شمال به جنوب فراوان دیده می شود،  اروپائیان و آفریقائیان مهاجر،  نام های شهرهای قبلی خود را در مکان های جدید گذاشته اند،  در گذشته های تاریخی قاره کهن نیز چنین بوده است.  اشتباه در نگارش تاریخ ها و پرت و پلا هایی که بجای تاریخ در دو قرن گذشته نوشته اند،  بلخ باختر را با بلخ خاور اشتباه گرفته اند،  این غلط باعث شده تاریخ کلی بهم ریخته شود.  وظیفه پژوهشگران جوان باهوش ایرانی است،  که با دید نو و بدور از دروغها و غلط ها،  تاریخ را بازنویسی نمایند.

   معدن طلای زره‌شوران ــ  به عنوان بزرگترین معدن طلای ایران،  در ۳۵ کیلومتری شهرستان تکاب و ۱۵ کیلومتری مجموعه میراث فرهنگی و گردشگری تخت سلیمان واقع شده است.  واحد فرآوری و استحصال طلا با ظرفیت سالانه سه تن شمش طلا در منطقه زره‌شوران تکاب آغاز خواهد شد.  بر اساس مطالعات نهایی ذخیره قطعی معدن طلای زره‌شوران تکاب چهار میلیون تن کانسنگ طلا با عیار 5.8 PPMگرم در تن برآورد شده است.  ذخیره احتمالی این معدن هفت میلیون تن با عیار متوسط ۴ PPM است.

   معدن طلای آق‌دره ــ  به عنوان دومین معدن طلای کشور،  در ۳۰ کیلومتری شهرستان تکاب استان آذربایجان غربی واقع شده است.  خوراک این کارخانه از معدن طلای آق دره در 12 کیلومتری آن تامین می شود.  کارخانه فرآوری و استحصال طلای آق‌دره با ظرفیت تولید سالیانه ۲/۲ تن به بهره‌ برداری رسیده،  و هم اکنون فعال است. ظرفیت خوراک ورودی این کارخانه 2000 تن در روز کانسنگ طلا،  با عیار 3 گرم بر تن است.

   معادن طلا در افغانستان کنونی ــ  از گذشته های دور به طریقه کامل و ابتدایی زر شویی از رودخانه کوکچه طلا به دست می آید،  از این روش در مناطق مختلف از جمله در مناطق دروازه در بدخشان،  تا قلعه زال در قندوز و دره های راق و دادنگ چهل کان استفاده می شود.  تحقیقات وجود معادن طلا در بدخشان، قندهار، زابل ( زرکشان، انگوری، کریستو) را تثبیت می کند.

   معادن نقره در افغانستان کنونی ــ  مهمترین معادن نقره افغانستان در ارتفاعات بدخشان، منطقه پنجشیر، در سیم کوه هرات،  خاکریز قندهار، غوربند و علاقه هزارجات و در رگه های معدن سرب بی بی گوهر ( قندهار) مشخص گردیده است.

   معادن تاریخی طلا در ایران
      قدیمی ترین معدن طلایی که اسم آن در تواریخ و گزارش ها آمده است، معدن سیستان است،  پس از آن بیشتر نویسندگان از معدن کوه زر دامغان یاد کرده اند.  ابودلف سیاح عرب که در زمان سامانیان در ایران سیاحت کرده،  از معدن طلای شیز (تخت سلیمان نزدیک تکاب) یاد کرده و می نویسد:  طلای آنجا سه قسم است،  یک قسم به نام قومسی (شاید طلای معدن کوه زردامغان باشد)،  و آن عبارت از خاک طلا است،  که بر آن آب می ریزند،  و پس از شستشوی خاک،  طلای آن مانند گرد باقی می ماند.  این طلا با جیوه ترکیب می شود،  و رنگ آن سرخ روشن و سنگین و نرم و چکش خور می باشد،  و رنگ آن در آتش استقامت دارد. قسم دیگر شهربی نام دارد،  و تکه های آن از یک گندم تا ده مثقال یافت می شود،  رنگ آن تند و ثابت است ولی جنس آن کمی خشک می باشد.  قسم دیگر سجابذی است،  که رنگ آن سفید و هنگام محک سرخ می شود، (مخلوط با مس بوده است).  در جای دیگر از طلای همدان گفتگو کرده و می نویسد، به علت اینکه زغال در آنجا کمیاب است،  هزینه به دست آوردن طلا زیاد و بهره برداری صرف نمی کنند، بعدا از معدن طلای مازندران،  به نام کوه خشم یاد می کند.

   توجه نمایید:  در این متن های تاریخی معدن طلای سیستان،  سیستان حتماً باید در بخش هایی از استان کردستان و بخش هایی از استان آذربایجان غربی را شامل بوده باشد.

عکس کتیبه داریوش بزرگ در شوش،  عکس شماره 2855.

   کتیبه داریوش در شوش

      متن کتیبه داریوش بزرگ در کاخ آپادانا،  شوش ــ  داریوش پس از استعانت از سرور دانا اهورامزدا می گوید:  این کاخی است که من در شوش بنا کردم،  تزئینات آنرا از راه دور آوردم،  قالبگیری آجر کار بابلیان بود،  چوی صدر از کوه های لبنان توسط آشوریان تا بابل آورده شد،  و از بابل تا شوش کاریان و یونیان آنرا حمل کردند.  طلایی که اینجا بکار رفته از سارد و بلخ آورده شده است.  سنگ لاجورد و عقیق را از خوارزم آورده اند،  و نقره و مس را از مصر. عاجی که بکار رفته از حبشه و هندورخج حمل گشته است.  ستون های سنگی که اینجا کار گذاشته شده را از ایلام آورده اند.  هنرمندانی که سنگ را تراشیده اند یونیان و ساردیان بودند.  زرگرانی که طلا را کار کرده اند مادی و مصری بودند،  و آجر های مینایی کار بابلیان بوده است.  اینجا در شوش دستور ساختن ساختمان باشکوه داده شد،  و آن بطرزی عالی تحقق یافت.

   انوش راوید:  این قبیل کتیبه ها خیلی موضوعات تاریک تاریخی را برای ما روشن می کند،  مثلاً می گوید نقره و مس را از مصر آورده اند،  و می دانیم که کشور مصر از نظر مس و نقره فقیر می باشد،  و در زمان قدیم مصریان باستان،  خود از جایگاه عقاب می آوردند.  ولی استان کرمان ایران بسیار غنی،  و با سابقه طولانی تاریخی استخراج مس و نقره است،  مخارج آوردن از اوگاندا بسیار گرانتر و سخت تر بود، تا آوردن از کرمان فعلی.  حال باید دید این مصری که در کتیبه نوشته نقره و مس دارد،  درست ترجمه شده یا یک میخ را جابجا ترجمه کرده اند،  در هر صورت بنظر من منظور از نقره و مس را از مصر آورده اند، استان کرمان می باشد نه کشور مصر فعلی.  همانگونه که بارها گفته ام پژوهشگران نوین تاریخ ایران، باید تمام دروغها و پرت و پلا های تاریخ را دور بریزند،  و تاریخ را از نو با در نظر گرفتن و تخصص و زمان لازم بپیچند.  در تاریخ نویسی نوین،  باید تمام قوانین، فاکتورها و فرمول های تاریخی و تاریخ اجتماعی و سیاسی و اقتصادی در نظر داشت و پیاده کرد،  ضمن حفظ تاریخ و فرهنگ یادگیری که با جغرافیا به تمام معنی آن همخوانی داشته باشد.  کلاً نباید تصور شود که چیزی به یکباره نازل شده و اتفاقی است،  هر پدیده ای حتماً دارای ریشه ای تاریخی نسبت به دوره و زمان در ساختار های تاریخی اجتماعاست.

   حکایت از گلستان سعدی

      بازرگانی را دیدم که صد و پنجاه شتر بار داشت،  و چهل بنده و خدمتکار،  شبی در جزیره کیش مرا بحجره خویش درآورد.  همه شب نیارمید از سخن های پریشان گفتن،  که فلان انبارم بترکستانست و فلان بضاعت بهندوستان،  و این قباله فلان زمین است،  و فلان چیز را فلان  ضمین.  گاه گفتی خاطر اسکندریه دارم که هوایی خوشست،  باز گفتی نه که دریای مغرب مشوش است،  سعدیا سفر دیگر در پیش است،  اگر آن کرده شود بقیت عمر خویش بگوشه ای بنشینم.  گفتم:  آن کدام سفرست؟  گفت:  گوگرد پارسی خواهم برد به چین، که شنیدم قیمتی عظیم دارد،  و از آنجا کاسه چینی بروم آرم،  و دیبای رومی بهند،  و فولاد هندی بحلب،  و آبگینه حلبی به یمن،  و برد یمانی بپارس،  وزان پس ترک تجارت کنم،  و بدکانی بنشینم. انصاف از این ماخولیا،  چندان فرو گفت که بیش طاقت گفتنش نماند،  گفت:  ای سعدی توهم سخنی بگوی از آنها که دیده و شنیدی،  گفتم:

* آن شنیدستی که در اقصای غور  <><>  بارسالاری  بیفتاد  از  ستور *

* گفت  چشم تنگ  دنیا دوست  را  <><>  یا قناعت پر کند یا خاک گور *

   انوش راوید:  بوضوح در اینجا معلوم می شود،  چین بخشی از استان های همدان و مرکزی فعلی ایران است،  که در آن زمان معروفترین کاسه ها را داشته اند،  از لالجین تا میبد و قم کنونی،  و بهیچ وجه مقرون بصرفه نبوده،  که گوگرد به کشور چین ببرند،  و کاسه کشور چینی به کشور روم.  روم در اینجا استان زنجان ایران است،  که در مسیر راه ری و ابریشم و ادویه،  بازار توزیع دیبا های معروف ایران را داشته است،  هند نیز خوزستان است،  که فولاد داشته است،  اگر منظور کشور هندوستان بوده، به هیچ وجه مقرون بصرفه تجاری نبوده،  و به هیچ عنوان سعدی چنین اشتباه را نمی کرده است.  اینجا یمن قبل از ولایت پارس است،  اگر بعد از ولایت پارس و منظور کشور فعلی یمن بوده،  نمی توانسته این بخش ماجرا کابرد تجاری داشته باشد.  در واقع یمن بصره تا کویت کنونی بوده،  در شاهنامه فردوسی سه عروس فریدون دختران پادشاه کشور یمن هستند،  بروشنی مشخص است که یمن،  کویت و بصره می باشد،  که محل تولید و تجارت برد یمانی بوده است،  عکس تاریخی از بصره دارم،  که از یک سایت تاریخی آنجاست،  و مردم برد پوشند.

   سر انجام جمشید

      ....از خودستایی جمشید،  فره ایزدی از او روی بر تافت،  از ایران خروش بر خاست و از هر سوی ستیزه و جنگ پدید آمد.  خواستاران شهریاری از هر گوشه سربلند کردند و با همدیگر بنبرد پرداختند، همگان دل از جمشید بر کندند.  چون سپاهیان ایران شنیده بودند در سرزمین تازیان شاه اژدها پیکری پیدا شده،  در جستجوی خود بضحاک روی آوردند و او را بشاهی ایران زمین برداشتند.  ضحاک به ایران آمد و تاج بر سر نهاد،  لشگر گرد آورده پایگاه جمشید را بگرفت.  جمشید بناچار جا تهی کرد،  تاج و تخت برای ضحاک ماند.  جمشید هنگام صد سال ناپدید بود،  کسی او را نمی دید،  در سال صدم او را در کنار دریای چین یافتند.  روز بانان ضحاک او را با اره بدونیم کردند....  این دریای چین شاهنامه فردوسی،  دریاچه قم است،  و محل ناپدید شدن و آرامگاه جمشید در قم و جم کران فعلی است،  گویا هزاران سال زیارتگاه بوده.

 کوروش کبیر بزرگ مرد تاریخ ایران زمین و از جمله نوادری که تاریخ جهان به خود دیده است . انسانی والا و ابرمردی بی همتا که می توان گفت نام ایران با وجود او ایران شد و از بنیانی که او بنا نهاد برای هزاران سال ملتی واحد از اقوام آریایی واقع در فلات ایران شکل گرفت که طی قرنها تمام تمدن ها و قدرتهای کوچک و بزرگ را تحت شعاع خود قرار داد و هویت ایرانی متشکل از مادهای آذربایجان و کردستان و پارسهای جنوب و پارتهای شرق ایران زمین که ملت واحد ایران را تشکیل دادند و تاریخ چندین هزار ساله خود را دوشادوش یکدیگر و در کنار یکدیگر رقم زدند به همراه هم از این خاک و هویت دفاع کردند و با افتخار ایرانی بودن خود را به جهانیان اعلام نمودند . پارسی ها که وی آنها را از گمنامی به افتخار رسانید وی را پدر خواندند. یونانیها که وی آنها را در سواحل آسیای صغیر مقهور قدرت خویش ساخت با وجود نفرتی که غالبا به ایرانیها نشان می دادند در وی به چشم یک فرمانروای آرمانی نگریستند و یهود که وی آنها را جهت اجرای آیین و بنای معبد آزاد گذاشت ؛ وی را همچون مسیح  تلقی کردند آنچه که در مورد او جای تردید نمی گذارد اینستکه لیاقت نظامی و سیاسی فوق العاده در وجود وی  با چنان انسانیت و مروتی در آمیخته بود که در تاریخ پادشاهان شرقی پدیده ای بکلی تازه بشمار می آمد. احوال اوبدون شک از بعضی جهات یاد آور فاتحانی چون اسکندر و ناپلئون نیز هست اما قیاس وی با آنها درست نیست. چون هر چند وی نیز مانند انها سالها از گردونه جنگی خویش پایین نیامد اما جنگ و بوی خون او را بر خلاف دیگر فاتحان مست و مغرور نکرد بر خلاف آنها هر بار که حریفی از پای در می افکند مثل یک شهسوار جوانمرد دستش را دراز می کرد و حریف افتاده را از خاک بر می گرفت . احترام او به عقاید دینی عاقلانه ترین و زیرکانه ترین سیاستی بود که در چنان دنیایی به او اجازه داد تا اقوام مختلف متمدن و نیمه وحشی را بدون مشکلی در کنار هم اداره کند و آنها کنار هم بیاسایند و در سرزمین او ضعیفان در سایه اقتدارش در آرامش زندگی كنند. اینگونه بود که کوروش ؛کوروش بزرگ شد .در تاریخ جهان سرداران و شاهان فاتح بسیاری ظهور کردند که جز نفرت و نام بد از خود بجا نگذاشتند اما چرا بعد از گذشت  ۲۵۰۰سال باید از طرف جامعه جهانی ۲۹ اکتبر به نام روز جهانی کوروش بزرگ نامگذاری شود؟ چرا روز جهانی اسکندر وچنگیز یا هیتلر را نداریم!  آری دوستان گرامی نیاکان ما اینچنین بودند و برگهای زرین تاریخ ایران زمین را رقم زدند ما نیز از همان خون و تباریم ودر همان خاکی زندگی می کنیم  که آنها زندگی می کردند.